-
1.《木皮岭》 唐·杜甫
首路栗亭西,尚想凤凰村。
季冬携童稚,辛苦赴蜀门。
南登木皮岭,艰险不易论。
汗流被我体,祁寒为之暄。 -
2.《过严州章村放歌》 宋·杨万里
石崖削得瘦到筋,半点也无尘土痕。
正如狻猊走得渴,下赴江水一口吞。
严滩过却乌龙觜,两岸秋山夹秋水。
舟中小酌亦不遑,眼底生愁失苍翠。
尖峰已自刺大虚,峰头更立玉浮屠。
好山千只复万只,家里门前一只无。 -
3.《笋竹》 宋·李新
峥嵘泽国与烟村,饱见尖尖破土痕。
稍倩南风开鹊尾,数烦夜雨送龙孙。
平生直节初挥箨,后日清阴自庇根。
残月莫云林外看,森森矛戟万军屯。 -
4.《妙智庵洞》 宋·董嗣杲
梵庵云隔洞高虚,傍路阴森树几株。
石室跨空山骨碎,林风掠地土痕枯。
两亭沦俗秋偏畅,六月披襟暑欲无。
如此岩墙难此立,有人编入职方图。 -
5.《小憩土坊镇新店,进退格》 宋·杨万里
下轿逢新店,排门得小轩。
中间一棐儿,相对两蒲团。
椽竹青留节,檐茅白带根。
明窗有遗恨,接处纸痕班。 -
6.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。 -
7.《负薪行》 唐·杜甫
夔州处女发半华,四十五十无夫家。
更遭丧乱嫁不售,一生抱恨堪咨嗟。
土风坐男使女立,应当门户女出入。 -
8.《酬唐起居前后见寄二首》 唐·顾况
愁人空望国,惊鸟不归林。
莫话弹冠事,谁知结袜心。
霜凋树吹断,土蚀剑痕深。
欲作怀沙赋,明时耻自沉。 -
9.《从军夜次六胡北饮马磨剑石为祝殇辞》 唐·李益
我行空碛,见沙之磷磷,与草之幂幂,半没胡儿磨剑石。
当时洗剑血成川,至今草与沙皆赤。
我因扣石问以言,水流呜咽幽草根,君宁独不怪阴磷?吹火荧荧又为碧, -
10.《秋夜听严绅巴童唱竹枝歌》 唐·刘商
巴人远从荆山客,回首荆山楚云隔。
思归夜唱竹枝歌,庭槐叶落秋风多。
曲中历历叙乡土,乡思绵绵楚词古。