-
1.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
2.《五人墓碑记》 明·张溥
五人者,盖当蓼洲周公之被逮,激于义而死焉者也。
至于今,郡之贤士大夫请于当道,即除魏阉废祠之址以葬之;且立石于其墓之门,以旌其所为。
呜呼,亦盛矣哉!夫五人之死,去今之墓而葬焉,其为时止十有一月耳。
夫十有一月之中,凡富贵之子,慷慨得志之徒,其疾病而死,死而湮没不足道者,亦已众矣;况草野之无闻者欤?独五人之皦皦,何也?予犹记周公之被逮,在丙寅三月之望。 -
3.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
4.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
5.《史佐才读书堂》 宋·王之道
我闻轮人扁,妙解书中义。
当其听读书,默识圣人意。
忽然释椎凿,有问发兹秘。
虽云圣人语,糟粕岂精粹。 -
6.《子张子夏庙同邻几圣俞过作》 宋·韩维
峨峨道旁庙,庭户焕丹黝,恭闻师商贤,下拜奠卮酒。
大梁故王都,豪杰所奔走。
当时多尊荣,死不道人口。 -
7.《寄题南城吴子直、子常上舍兄弟社仓》 宋·杨万里
有虞有宋双重华,两圣一心民一家。
绿针剌水农事起,重华愁早从此始。
黄云登场万宝秋,重华对天失却愁。
二十八年临玉座,太半光阴愁里过。 -
8.《天意吟》 宋·邵雍
天意无佗只自然,自然之外更无天。
不欺谁怕居暗室,绝利须求在一源。
未吃力时犹有说,到收功处更何言。
圣人能事人难继,无价明珠正在渊。 -
9.《夫子鼓琴得其人》 唐·白行简
宣父穷玄奥,师襄授素琴。
稍殊流水引,全辨圣人心。
慕德声逾感,怀人意自深。
泠泠传妙手,摵摵振空林。
促调清风至,操弦白日沈。
曲终情不尽,千古仰知音。 -
10.《友人李先辈丑父尝以夷成诗二帙示余莫知为何》 宋·刘克庄
筋力都非少壮时,不烦揽镜觉吾衰。
展禽出仕曾三已,表圣归休有四宜。
饱阅交情悲世道,差强人意赖君诗。
此生到死惭三士,本自难招况易麾。