-
1.《寄微之三首》 唐·白居易
江州望通州,天涯与地末。
有山万丈高,有江千里阔。
间之以云雾,飞鸟不可越。
谁知千古险,为我二人设。 -
2.《早春》 宋·司马光
璿霄转斗车,春意逼梅花。
熟寐侵街鼓,闲情到酒家。
晴阳浮地末,寒色敛天涯。
归雁空余迹,朝来印浦沙。 -
3.《送东阳王太守(末缺)》 唐·李颀
江皋杜蘅绿,芳草日迟迟。
桧楫今何去,星郎出守时。
彤襜问风俗,明主寄惸嫠。
令下不徒尔,人和当在兹。 -
4.《奉赠鲜于京兆二十韵(鲜于仲通,天宝末为京兆尹)》 唐·杜甫
王国称多士,贤良复几人。
异才应间出,爽气必殊伦。
始见张京兆,宜居汉近臣。
骅骝开道路,雕鹗离风尘。 -
5.《夏末留别洞庭知己》 唐·朱庆馀
清秋时节近,分袂独凄然。
此地折高柳,何门听暮蝉。
浪摇湖外日,山背楚南天。
空感迢迢事,荣归在几年。 -
6.《冬末自长沙游桂岭留献所知》 唐·杜荀鹤
家隔重湖归未期,更堪南去别深知。
前程笑到山多处,上马愁逢岁尽时。
四海内无容足地,一生中有苦心诗。
朱门只见朱门事,独把孤寒问阿谁。 -
7.《秋末入匡山船行八首》 唐·贯休
楚国茱萸月,吴吟梨栗船。
远游无定所,高卧是何年。
浪卷纷纷叶,樯冲澹澹烟。
去心还自喜,庐岳倚青天。 -
8.《秋末长兴寺作》 唐·贯休
荒寺古江滨,莓苔地绝尘。
长廊飞乱叶,寒雨更无人。
栗不和皱落,僧多到骨贫。
行行行未得,孤坐更谁亲。 -
9.《春末寄周琏》 唐·贯休
暮角含风雨气曛,寂寥莓翠上衣巾。
道情不向莺花薄,诗意自如天地春。
梦入乱峰仍履雪,吟看芳草只思人。
手中孤桂月中在,来听泉声莫厌频。 -
10.《地动聊句》 宋·苏舜元
大荒孟冬月,末旬高舂时。
日腹昏盲伥,风口鸣呜咿。
万灵困险戚,百槎嗟阳衰。
浓寒有胜气,天冻无败期。