-
221.《满庭芳·一片闲心》 元·刘志渊
一片闲心,孤云蓬迹,飘然不挂诸缘。
九天池里,滚滚涌灵泉。
浇溉黄芽瑞草,吐清净、光罩金莲。
真消息,清风匝地,透骨自绵绵。 -
222.《南乡子·七返降真阴》 元·刘志渊
七返降真阴。
主换为宾力不禁。
神妙峥嵘三界外,俄临。
彻地通天耀古今。
当体虑沉沉。
鹤驭清风一片心。
自北自南无*碍。
时歆。
真乐真欢 -
223.《沁园春 佳人》 元·杨弘道
揩汗残妆,咀梅颦黛,楚腰如束。
为蔗浆频饮,全疏绿蚁,绣床慵傍,闲倚青奴。
解愠风来,忘忧花发,庭树扶疏如画图。
凌波袜,步兰堂欲下,犹自踟蹰。 -
224.《苏武慢·山月来时》 元·虞集
山月来时,海风不动,平地玉楼琼宇。
桂子飘香,露华如水,自按洞箫如缕。
杳杳冥冥,泠泠历历,青鸟解传芳语。
太微中、鸾鹤相求,尽是旧时真侣。 -
225.《无愁可解 呜鹤余音卷五》 元·三于真人
古往今来,多忧少喜,淳化太平难值。
幸逢圣贤出世。
布道德、谈罗天地。
上界真人权下世。 -
226.《百字令 释宗》 元·王*
真宗顿悟,理幽微、了了无言可说。
旷劫至今全体具,湛寂元无生灭。
拂尘拈花,穿衣吃饭,*觌面分明泄。
头头皆是,何须特地差别。 -
227.《沁园春 赠混真子只诀》 元·王*
道隐无名,包含万象,总在身心。
若一言勘破,本来面目,不生不灭,耀古腾今。
返照回光,存神绝念,直下承当莫外寻。
忠言守,这些儿妙处,至理玄深。 -
228.《华严顶》 清·刘光第
闻说金刚台外地,夜灯浮上独兹峰。
老猿抱子求僧饭,闲客看人打佛钟。
下界云霞招杖屦,夕阳红翠动杉松。
风吹铎语天中落,似惜尘凡去兴浓。 -
229.《咏五台》 唐·王通
缥缈蓬莱未足夸,海峰孤绝更无加。
入门已到三摩地,携手同游千岁沙。
碧玉镜开金菡旧,珊瑚树宿白频迦。
殷勤童子能招隐,共采芝茵和紫霞。 -
230.《冰道》 现代·聂绀弩
冰道银河似耶非?魂存瀑死梦依稀。
一痕界破千山雪,匹练能裁几件衣。
屋建瓴高天并泻,撬因地险虎真飞。
此间尽运降龙木,可战天门百八喝。 -
231.《过金陵谒吴大帝庙》 宋·袁陟
人苦曹瞒虐,天悲驻禄终。
山河分鼎峙,气象发江东。
一旦墟京洛,弥年豢幼冲。
炎精竟灰烬,紫盖出艨艟。 -
232.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。 -
233.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
234.《登天都》 未知·丰子恺
结伴游黄山,良辰值暮春。
美景层层出,眼界日日新。
奇峰高万丈,飞瀑泻千寻。
云海脚下流,苍松石上生。 -
235.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
236.《通玄洞》 宋·曹叔远
遨游倦听水声潺,却爱灵崖引憩间。
树拥倒晖穿嶂曲,风牵斜雨洒藤弯。
半袈裟裹须弥现,隙滹阿中法界宽。
为纳千僧浑不见,欲于此地扣禅关。 -
237.《和太师平章贾魏公咸淳庚午冬大雪遗安抚潜侍》 宋·曹元发
乾坤满眼尽琪林,擎玉诗传魏国心。
写琰已增天府重,掌琰已增天府重,掌冰匪愧地官任。
三千界内清无际,数十年来瑞独今。
喜雪未几还喜雨,老农歌舞爱春险。 -
238.《出乡》 宋·陈炎
笋舆摇兀去程赊,岭路羊肠狭且斜。
只见万山迷眼界,正无多地看人家。
当庭锄土栽桑柘,成级开田种麦麻。
可喜此邦皆务实,学儒学稼是生涯。 -
239.《重修圣济院》 宋·陈有声
蒙泉距宜春,相去百余里。
有僧来问余,借问何姓氏。
乃余昔所敬,见之蹙然喜。
叙余语未既,省记到山始。 -
240.《山》 宋·丁高林
东皇太一司花命,花落花开老岁华。
天地精英无着处,今朝开到牡丹花。
千山桃李尽与台,独有梅花是相材。
定是傅岩传得种,年年商正又花开。
红尘世界梦都迷,我正闲吟得意诗。
夜气清时天地别,梅花头上看参旗。