-
1.《黄海杂兴》 清·余鸿
浮云变幻岂无心,闲看云飞酒自斟。
双壁如门霞是障,群峰拔地笋成林。
雪依片石留鸿爪,台峙层峦理素琴。
钟子难逢谁识我,高山流水慕知音。 -
2.《园中杂书》 宋·陆游
残花委地笋掀泥,香碗诗囊到处携。
幽梦欲成谁唤觉,半窗斜日鹧鸪啼。 -
3.《腊日四首》 宋·张耒
今日何妍暖,青春亦不迟。
竹寻穿地笋,梅有犯寒枝。
云物晴无事,禽鱼暖自私。
芳菲行满眼,准拟报愁知。 -
4.《间步》 宋·刘过
山径无人鸟篆沙,杖藜间看摘新茶。
锦级委地笋翻箨,黄玉满林松带花。 -
5.《篱笋》 唐·李颀
东园长新笋,映日复穿篱。
迸出依青嶂,攒生伴绿池。
色因林向背,行逐地高卑。
但恐春将老,青青独尔为。 -
6.《和侯协律咏笋(侯喜也)》 唐·韩愈
竹亭人不到,新笋满前轩。
乍出真堪赏,初多未觉烦。
成行齐婢仆,环立比儿孙。
验长常携尺,愁乾屡侧盆。 -
7.《奉和袭美闻开元寺开笋园寄章上人》 唐·陆龟蒙
春龙争地养檀栾,况是双林雨后看。
迸出似毫当垤eJ,孤生如恨倚栏干。
凌虚势欲齐金刹,折赠光宜照玉盘。
更得锦苞零落后,粉环高下挶烟寒。 -
8.《同徐学士咏笋》 唐·刘羲叟
徐徐出土非人种,枝叶难投日月壶。
为是因缘生此地,从他长养譬如无。 -
9.《接笋峰》 宋·邱攀桂
天下名山说武夷,高峰晴树碧云齐。
望穷石鼎疑无地,行到山根却有梯。
茅屋成村多卜隐,草书悬壁半留题。
几时扫断红尘路,一叶渔舟九曲溪。 -
10.《仙都石笋》 宋·赵善涟
崑崙失却大龙蟠,迸出层岩一角寒。
初日烟霞翻锦箨,九天风露混琅玕。
香涵老翠山灵护,根透鸿蒙地轴安。
天柱直疑为竹祖,仙翁图作子孙看。 -
11.《次韵谢李叔玠追路送笋》 宋·范成大
堕地锦绷茁,解衣温玉姿。
来赏食竹债,大胜伏雌炊。
少日羹藜子,老来煨芋师。
盘餐登异味,指动已先知。 -
12.《看笋六言》 宋·杨万里
笋如滕薛争长,竹似夷齐独清。
只爱锦绷满地,暗林忽两三茎。 -
13.《食笋十韵》 宋·黄庭坚
洛下斑竹笋,花时压鲑菜。
一束酬千金,掉头不肯卖。
我来白下聚,此族富庖宰。
茧栗戴地翻,觳觫触墙坏。 -
14.《韩持国再遗洛中斑竹笋》 宋·梅尧臣
牡丹开尽桃花红,班笋迸林迟角丰。
两株远寄川上鸿,韩郎辍口赠楚翁。
便令剥锦煮荆玉,甘脆不道箪瓢空。
小谢旧城昭亭下,侵天筀竹溪西东。 -
15.《惜笋二首》 宋·刘克庄
手移孤竹氏,遍地长孙枝。
挺挺堪传嫡,疏疏欲咎谁。
汝馋犹可忍,吾俗恐难医。
虽有监临法,宽柔不忍施。 -
16.《新种竹有笋》 宋·曾几
此君非俗物,今岁有佳儿。
径密无人见,僧来报客知。
西家应满地,上番欲横枝。
添得清声未,君听风雨时。 -
17.《林笋复生》 宋·苏辙
春寒侵竹竹憔悴,父老皆云未尝记。
偶然雷雨一尺深,知为南园众君子。
从地涌出长如人,一一便有凌云气。
吾家老圃倦栽接,但以岁寒相妩媚。 -
18.《谢傅参议彦济惠笋用山谷韵》 宋·黄公度
北方九月霜,宾盘无生菜。
岭南信地暖,穷冬竹萌卖。
君念庾郎贫,茧栗供庖宰。
中有岁寒姿,真时久不坏。 -
19.《玉汝惠猫头笋》 宋·韩维
汉臣问鹏曾游地,腊祭迎猫始出林。
解箨光先凝片玉,含甘珍重等兼金。 -
20.《若师院咏笋》 宋·强至
戢戢新芽迸旧林,才生有节便虚心。
已邻佛界黄金地,更学仙家碧玉簪。
失灌要须防倦仆,偷餐切莫听饥禽。
凭师养取成修竹,截管终令作凤吟。