-
1.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
2.《题远公经台》 唐·祖咏
兰若无人到,真僧出复稀。
苔侵行道席,云湿坐禅衣。
涧鼠缘香案,山蝉噪竹扉。
世间长不见,宁止暂忘归。 -
3.《荆门秋日寄友人》 唐·齐己
青溪知不远,白首要难归。
空想烟云里,春风鸾鹤飞。
谁论传法偈,自补坐禅衣。
未谢侯门去,寻常即掩扉。 -
4.《金城禅院》 明·王野
林峦残雪霁,净土独游频。
鸟似忘机客,山疑入定人。
灵花飘不尽,古木自无春。
坐悟衣珠在,空经累劫贫。 -
5.《送善相僧超然归庐山》 宋·陈与义
九叠峰前远法师,长安尘染坐禅衣。
十年依旧双瞳碧,万里今持一笑归。
鼠目向来吾自了,龟肠从与世相违。
酒酣更欲烦公说,黄叶漫山锡杖飞。 -
6.《登白衣寺钟楼》 宋·朱翌
凭高真欲驭西风,百里纤毫尽发蒙。
楼观相望秋色里,江山争丽海光中。
云容入座如相识,足力缘梯尚不穷。
肯使诗成夸得意,撞钟惊起坐禅翁。 -
7.《与枯崖悟师》 宋·胡仲弓
振锡归来又许时,苔痕犹污坐禅衣。
时非不定空怀古,惭愧高人蚤见几。 -
8.《参禅行赠荷藏主》 明·空室禅师
参禅乎,参禅乎,参禅须是大丈夫。
当信参禅最省事,单单提个赵州无。
行亦提,坐亦提,行住坐卧常提撕。
蓦然打破黑漆桶,便与诸圣肩相齐。 -
9.《登福先寺上方然公禅室》 唐·蔡希寂
名都标佛刹,梵构临河干。
举目上方峻,森森青翠攒。
步登诸劫尽,忽造浮云端。
当暑敞扃闼,却嫌絺绤寒。 -
10.《夏日谒智远禅师》 唐·孟郊
吾师当几祖,说法云无空。
禅心三界外,宴坐天地中。
院静鬼神去,身与草木同。
因知护王国,满钵盛毒龙。