-
201.《秋怀三十六首》 宋·邵雍
塞鸿犹未来,梁燕已辞去。
云山千万重,相逢在何处。
岌{上山下業}都城门,缭绕长亭路。
风土败人衣,才新又成故。 -
202.《潼关》 宋·汪元量
蔽日乌云拨不开,昏昏勒马度关来。
绿芜径路人千里,黄叶邮亭酒一杯。
事去空垂悲国泪,愁来莫上望乡台。
桃林塞外秋风起,大漠天寒鬼哭哀。 -
203.《厩马》 宋·夏竦
万里无尘塞草秋,玉轮金轭未巡游。
上林苜蓿天池水,馆食长鸣可自羞。 -
204.《神泉道中寄李道明》 宋·李新
野鸟啼春稍沉空,马蹄何故万山中。
树连土雨微茫绿,花入麦秋零乱红。
北阮不知贫气味,谪仙元有旧家风。
正须洗出青青目,看取新来塞上翁。 -
205.《俯江楼》 宋·虞俦
异乡王粲懒登楼,肠断淮山落木秋。
塞上阴云空漠漠,江边艇子故悠悠。
悲凉只怕闻孤雁,浩荡那堪没白鸥。
莫怪楚囚频下泪,何人谈话到神州。 -
206.《访吴安抚竹洲》 宋·汪莘
忆昔见公十载前,知公即日图凌烟。
而今见公十载后,岂意翻为竹洲叟。
黄金照白天门开,夜叉安得生风雷。
龙文虎脊君当取,有才不用当谁哉。
中原寝庙无消息,塞上无人能杀贼。
君王此志二十秋,四海看君闲不得。 -
207.《七用喜雨韵三首》 宋·吴潜
阑干小倚望遥岑,晚霁朝朝换午阴。
越鹜已收天外影,吴鸠尚带雨中音。
海濒客子秋衔袖,塞上征人夜拊砧。
都是一般无意绪,闵劳争柰主恩深。 -
208.《和疏轩琵琶亭韵》 宋·李曾伯
高亭俯瞰蓼苹洲,人老香山月自秋。
过耳好音堪一笑,伤心往事只轻沤。
休嗟塞上明妃调,且送江头过客舟。
壮士肯为儿女泪,柔肠一任恼苏州。 -
209.《五月闻蛩有感》 宋·李曾伯
南风先自作秋声,蛩尔何知亦早吟。
慵妇机边重到耳,征人塞上顿惊心。
索裘应解寒将晚,彻土须乘天未阴。
闻此休将儿戏看,盍图远略备当今。 -
210.《次韵赵端明万花园》 宋·方岳
和气能消塞上寒,却於边事颇相干。
酒旗歌鼓秋千外,新绿柔红又几般。 -
211.《官满将归与同幕别平山堂》 宋·方岳
貂敝那禁塞上寒,所成何事许悲酸。
雪深茅屋归巢冷,月老芦洲雁影单。
官薄偶书三考满,客怀已受一分宽。
秋帆但趁好风便,酒在不愁行路难。 -
212.《和沈粹卿登南楼韵》 宋·王炎
鼓角声悲城上头,沈郎怀古一登楼。
下临平楚容回顾,北望神州定欲愁。
叫日征鸿云路冷,嘶风战马塞垣秋。
人间俯仰更兴废,江汉滔滔万古流。 -
213.《淮上》 宋·刘黻
翠华南渡后,此地独防秋。
明月家家泪,西风处处愁。
鼓鼙寒出塞,烽火夜分楼。
征虞何时息,长河万古流。 -
214.《秋日感怀》 宋·孔武仲
万山松色锁蝉呜,日透林阴上下清。
霜压蒹葭连地白,风吹河汉满天声。
穹庐夜动阴山虏,玉甲朝屯紫塞兵。
愿漱单于一杯血,心随鵰鹗过长城。 -
215.《秀亭秋怀十五首》 宋·方回
积闷何可遗,高峰上云端。
水南彼何所,缥渺浮孤烟。
郁塞树木古,深幽窗户妍。
一楫往从之,岂无凌波船。
绝景未易写,良朋求亦难。
独往或兴尽,空叩林下关。
不若遥相望,聊寄吾意焉。 -
216.《周秀才出家求颂》 宋·释正觉
标心脱帽法丹霞,借力堂前划草些。
塞上不须嗟失马,杯中端俗断疑蛇。
久怀甘露濯尘骨,将意丛林开觉华。
古渡雪芦明月共,一壶秋色属吾家。 -
217.《和李希言仙书事》 宋·王洋
五年萍梗踪,所向随波流。
请言初起时,皇舆向吴头。
触目多变异,论心鲜朋俦。
愿借谷生笔,随非奕者秋。 -
218.《行路难三首》 唐·李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。
闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。 -
219.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
220.《胡无人》 唐·李白
严风吹霜海草凋,筋干精坚胡马骄。
汉家战士三十万,将军兼领霍嫖姚。
流星白羽腰间插,剑花秋莲光出匣。
天兵照雪下玉关,虏箭如沙射金甲。