-
101.《绍兴中兴上复古诗》 宋·张嵲
天监我宋,受命以人。
咋为乱阶,以启圣人。
皇帝嗣位,其仁如春。
万邦欣载,共惟帝臣。 -
102.《季秋苏五弟缨江楼夜宴崔十三评事、韦少府侄三首》 唐·杜甫
峡险江惊急,楼高月迥明。
一时今夕会,万里故乡情。
星落黄姑渚,秋辞白帝城。
老人因酒病,坚坐看君倾。 -
103.《秋思》 唐·李白
燕支黄叶落,妾望自登台。
海上碧云断,单于秋色来。
胡兵沙塞合,汉使玉关回。
征客无归日,空悲蕙草摧。 -
104.《同吕员外酬田著作幕门军西宿盘山秋夜作》 唐·高适
碛路天早秋,边城夜应永。
遥传戎旅作,已报关山冷。
上将顿盘阪,诸军遍泉井。
绸缪阃外书,慷慨幕中请。 -
105.《雨晴(一作秋霁)》 唐·杜甫
天水秋云薄,从西万里风。
今朝好晴景,久雨不妨农。
塞柳行疏翠,山梨结小红。
胡笳楼上发,一雁入高空。 -
106.《秋暮登北楼》 唐·王武陵
秋满空山悲客心,山楼晴望散幽襟。
一川红树迎霜老,数曲清溪绕寺深。
寒气急催遥塞雁,夕风高送远城砧。
三年海上音书绝,乡国萧条惟梦寻。 -
107.《出塞》 唐·于鹄
葱岭秋尘起,全军取月支。
山川引行阵,蕃汉列旌旗。
转战疲兵少,孤城外救迟。
边人逢圣代,不见偃戈时。 -
108.《出塞》 唐·于鹄
葱岭秋尘起,全军取月支。
山川引行阵,蕃汉列旌旗。
转战疲兵少,孤城外救迟。
边人逢圣代,不见偃戈时。 -
109.《和侯大夫秋原山观征人回》 唐·杨巨源
两河战罢万方清,原上军回识旧营。
立马望云秋塞静,射雕临水晚天晴。
戍闲部伍分岐路,地远家乡寄旆旌。
圣代止戈资庙略,诸侯不复更长征。 -
110.《书秋》 唐·王初
千里南云度塞鸿,秋容无迹淡平空。
人间玉岭清宵月,天上银河白昼风。
潘赋登山魂易断,楚歌遗佩怨何穷。
往来未若奇张翰,欲鲙霜鲸碧海东。 -
111.《和徐先辈秋日游泾州南亭呈三二同年》 唐·姚鹄
多此欢情泛鹢舟,桂枝同折塞同游。
声喧岛上巢松鹤,影落杯中过水鸥。
送日暮钟交戍岭,叫云寒角动城楼。
酒酣笑语秋风里,谁道槐花更起愁。 -
112.《秋日登醴泉县楼》 唐·刘沧
闲上高楼时一望,绿芜寒野静中分。
人行直路入秦树,雁截斜阳背塞云。
渭水自流汀岛色,汉陵空长石苔纹。
秋风高柳出危叶,独听蝉声日欲曛。 -
113.《秋日过昭陵》 唐·刘沧
寝庙徒悲剑与冠,翠华龙驭杳漫漫。
原分山势入空塞,地匝松阴出晚寒。
上界鼎成云缥缈,西陵舞罢泪阑干。
那堪独立斜阳里,碧落秋光烟树残。 -
114.《秋日怀江上友人》 唐·罗邺
行子岂知烟水劳,西风独自泛征艘。
酒醒孤馆秋帘卷,月满寒江夜笛高。
黄叶梦馀归朔塞,青山家在极波涛。
去年今日逢君处,雁下芦花猿正号。 -
115.《秋日留别义初上人》 唐·罗邺
塞寺穷秋别远师,西风一雁倍伤悲。
每嗟尘世长多事,重到禅斋是几时。
霜岭自添红叶恨,月溪休和碧云词。
关河回首便千里,飞锡南归讵可知。 -
116.《秋寄李频使君二首》 唐·贯休
为郎须塞诏,当路亦驱驱。
贵不因人得,清还似句无。
烧烟连野白,山药拶阶枯。
想得征黄诏,如今已在途。 -
117.《沙塞子(中秋无月)》 宋·周紫芝
秋云微淡月微羞。
云黯黯、月彩难留。
只应是、嫦娥心里,也似人愁。
几时回步玉移钩。
人共月、同上南楼。
却重听、画阑西角,月下轻讴。 -
118.《八声甘州(和萧汝道感秋)》 宋·刘辰翁
但秋风、年又一年深,不禁长年悲。
自景阳钟断,馆娃宫闭,冷落心知。
千树西湖杨柳,更管别人离。
看取茂陵客,一去无归。 -
119.《喜迁莺(秋夜闻雁)》 宋·康与之
秋寒初劲。
看云路雁来,碧天如镜。
湘浦烟深,衡阳沙远,风外几行斜阵。
回首塞门何处,故国关河重省。 -
120.《出塞·玉关秋尽雁》 清·吴伟业
玉关秋尽雁连天,碛里明驼路几千!
夜半李陵台上月,可能还似汉宫圆?