-
1.《暮秋迁客增思寄京华》 唐·李嘉祐
宋玉怨三秋,张衡复四愁。
思乡雁北至,欲别水东流。
倚树看黄叶,逢人诉白头。
佳期不可失,落日自登楼。 -
2.《开封古城阻浅闻永叔丧女》 宋·梅尧臣
去年我丧子与妻,君闻我悲尝俛眉。
今年我闻君丧女,野岸孤坐还增思。
思君平昔怜此女,戏弄膝下无不宜。
昨来稍长应慧黠,想能学母粉黛施。 -
3.《自苏台至望亭驿人家尽空春物增思怅然有作因寄从弟纾》 唐·李嘉祐
南浦菰蒋覆白蘋,东吴黎庶逐黄巾。
野棠自发空临水,江燕初归不见人。
远岫依依如送客,平田渺渺独伤春。
那堪回首长洲苑,烽火年年报虏尘。 -
4.《咏怀》 唐·张籍
老去多悲事,非唯见二毛。
眼昏书字大,耳重觉声高。
望月偏增思,寻山易发劳。
都无作官意,赖得在闲曹。 -
5.《夏日龙翔寺寄张侍御》 唐·喻凫
沙西林杪寺,殿倚石棱开。
晓月僧汲井,残阳钟殷台。
河冲绿野去,鸟背白云来。
日夕唯增思,京关未想回。 -
6.《溪上》 宋·陆游
偶就澄溪照幅巾,兰亭遗韵想清真。
功名不入山林梦,诗酒犹关老病身。
万事只增思鲁叹,百年常媿避秦人。
超然聊喜高情在,手挈长条贯细鳞。 -
7.《谢胡编校惠药医膝病遂以药名赋》 宋·刘黻
益智莫如愚,谁甘遂作非。
年增思续断,亲老续当归。
起石安吟久,防风见客稀。
前胡古君子,松节自相依。 -
8.《闻邻舍唱凉州有所思》 唐·欧阳詹
有善伊凉曲,离别在天涯。
虚堂正相思,所妙发邻家。
声音虽类闻,形影终以遐。
因之增远怀,惆怅菖蒲花。 -
9.《和思黯忆南庄见示》 唐·刘禹锡
丞相新家伊水头,智囊心匠日增修。
化成池沼无痕迹,奔走清波不自由。
台上看山徐举酒,潭中见月慢回舟。
从来天下推尤物,合属人间第一流。 -
10.《思黯南墅赏牡丹》 唐·刘禹锡
偶然相遇人间世,合在增城阿姥家。
有此倾城好颜色,天教晚发赛诸花。 -
11.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
12.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
13.《适思》 唐·颜胄
芳岁不我与,飒然凉风生。
繁华扫地歇,蟋蟀充堂鸣。
感物增忧思,奋衣出游行。
行值古墓林,白骨下纵横。 -
14.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
15.《伏睹禁林新成盛事辄思歌咏不避荒芜上李学士》 宋·李沆
禁庭多士列华簪,严乐辉光冠古今。
御笔腾骧题玉署,宸章照耀咏辞林。
虚堂挂后传千载,翠琰刊成直万金。
振复文明知对作,尊崇儒术见天心。 -
16.《秋思》 宋·释文珦
听说相思情绪,难禁最是秋时。
燕去重增别恨,雁来不服归期。 -
17.《余羁秣陵乞休累疏而格于新令郁郁之怀伏枕增》 明·丰坊
悲哉苍天胡有知,遥遥瘴海无还期。
丈夫生男不如女,人间安用吾生为。
黄金横腰矜气焰,猩猩笑人唇未敛。
狂呼九关死不开,痛极慷慨思伏剑。
呜呼一歌兮谁忍歌,秋风号动沅湘波。
¤ -
18.《秋思》 宋·陆游
残暑偏能著此翁,吹襟剩喜得西风。
露滋小径兰苕冷,月射高梁燕户空。
衰病呻吟真一洗,醉歌跌宕与谁同?从今日日增幽兴,水际先丹数叶枫。 -
19.《病思》 宋·陆游
夜窗孤影怯青灯,瘦著秋衣欲不胜。
光景正如寒圃蝶,情怀却羡病寮僧。
篝炉冷落烧残叶,禅榻欹斜倚古藤。
莫怪颓然遗世事,鬓丝日日镜中增。 -
20.《宿洛川嘉槐驿其槐真可爱因思李承之待制尝为》 宋·晁说之
昔为扁舟客,益觉此生浮。
逮今邮亭役,重膇仍百忧。
嗟予何所可,归去无田畴。
惭愧庭下槐,百年霜霰秋。