-
1.《秋中寄崔道士》 唐·姚合
贫居雀喧噪,况乃静巷陌。
夜眠睡不成,空庭闻露滴。
旁有一杯酒,欢然如对客。
月光久逾明,照得笔墨白。 -
2.《和子楚二首》 宋·王洋
我知黄卷能遮眼,岂识红襦解对棋。
且要此心无墨白,怜渠胜负自相期。 -
3.《始至云安寄兵部韩侍郎中书白舍人二公近曾远守故有属焉》 唐·刘禹锡
天外巴子国,山头白帝城。
波清蜀栜尽,云散楚台倾。
迅濑下哮吼,两岸势争衡。
阴风鬼神过,暴雨蛟龙生。 -
4.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
5.《和李校书新题乐府十二首·上阳白发人》 唐·元稹
天宝年中花鸟使,撩花狎鸟含春思。
满怀墨诏求嫔御,走上高楼半酣醉。
醉酣直入卿士家,闺闱不得偷回避, -
6.《白髭》 唐·刘驾
到处逢人求至药,几回染了又成丝。
素丝易染髭难染,墨翟当年合泣髭。 -
7.《白髭》 唐·刘象
到处逢人求至药,几回染了又成丝。
素丝易染髭难染,墨翟当时合泣髭。 -
8.《白受采》 唐·无名氏
皛皛金方色,迁移妙不穷。
轻衣尘迹化,净壁缋文通。
沙变蓝溪渍,冰渝墨沼空。
似甘言受和,由礼学资忠。
皎洁形无定,玄黄用莫同。
素心如可教,愿染古人风。 -
9.《满江红(甲午宜兴赋僧舍墨梅)》 宋·李曾伯
姑射山人,仙去后、唯存标格。
犹赖有、墨池老手,草玄能白。
留得岁寒风骨在,岂烦造化栽培力。
有世间、肉眼莫教看,非渠识。 -
10.《临江仙(太白挂巾手卷)》 宋·张炎
忆得沈香歌断后,深宫客梦迢遥。
研池残墨溅花妖。
青山人独自,早不侣渔樵。
石壁苍寒巾尚挂,松风顶上飘飘。
神仙那肯混尘嚣。
诗魂元在此,空向水中招。