-
281.《山中之乐三章送徐明叟胡直内苏德翁归严濑并》 宋·方回
山中之乐兮乐可忘忧,草木春青兮黄为秋。
云出云还兮人世晴雨,寒拾槲叶兮以襦以裘。
顾独影兮无愧意,行小倦兮荫樾以休。
天四壁以为家兮,户无可闭其奚偷。 -
282.《谢徐容斋送米》 宋·顾逢
米囊入户甑无尘,一室欢声四壁春。
高廪如山堆积者,肯思白发老人诗。 -
283.《戏酬杨次公》 宋·李复
法云说法元非法,六月洪炉舞飞雪。
宝香一瓣下天来,须弥座上金光发。
三界风雨动雷音,八部人天归象设。
昔年关西旧夫子,今日淮南大檀越。 -
284.《题立斋不碍云山亭》 宋·陆文圭
英英山中云,苍苍云外山。
云山偃蹇若高上,不傍贵贵人门户间。
藕堂老人家四壁,诗句曾参浣花客。
一亭半落平畴外,拾尽乾坤眼独窄。 -
285.《张可大甥与古愚家兄游阳孟岩已废而旧日之山》 宋·丘葵
笑推窗户揖青山,茶鼎松风入耳潺。
老去已知今世错,贫来剩得此身閒。
漱流枕石心长在,涉水穿林步已难。
六十年来醉题壁,那知尚在白云间。 -
286.《倦夜再用前韵》 宋·释宝昙
饥鼠方吟屋,飞蚊已噆肤。
稍虚灯火读,径作壁鱼枯。
辟户从风入,移床就月铺。
晓钟残暑破,依约在西湖。 -
287.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
地僻云深,秋高境寂。
堂户凄凉,无人面壁。
虽然,净地上谁肯狼藉。 -
288.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
地僻云深,秋高境寂。
堂户凄凉,无人面壁。
净地上谁肯狼籍。 -
289.《偈颂七十六首》 宋·释师范
户牖见通,墙壁生碍。
簸箕有唇,洞庭无盖。 -
290.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
峭峻门庭,平白道路。
担板睦州,面壁鲁粗。
不问南来北来,东去西去,须信长年不出户。 -
291.《鉴维那求月堂颂》 宋·释正觉
桂毂谁将玉斧修,风帘收卷许相留。
虚明窗户不知夜,清白身心长濯秋。
鹤梦巢寒松挂壁,鱼惊波动水浮钩。
胡床瘦坐摇香篆,净照壶中一默游。 -
292.《促纤叹》 宋·舒岳祥
刺刺重刺刺,唧唧复唧唧。
只解促鬓丝,岂能催妇纤。
纤亦何用催,有丝愿成匹。
今夏蚕薄收,巧手闲刀尺。 -
293.《初夏别业》 宋·宋无
别墅清深无俗人,蛛丝窗户网游尘。
绿阴镂日新欢夏,红雨麋花故恨春。
病去情怀逢酒恶,困来天气与茶亲。
壁间鸟帽长间欲,肯学陶家戴漉巾。 -
294.《诸公唱和多记经历之事因感昔游复用元韵凡三》 宋·苏颂
十年不到掖垣西,旧路重寻壁已泥。
四户贵同公鼎重,九门高共斗杓携。
追思往事惊陈迹,欲和长言怯巨题。
老见诸贤虽缩忸,不量绵力尚思齐。 -
295.《同邱直长和欧公三游洞韵》 宋·孙应时
维舟下牢关,散策上西岭。
天风吹我裳,恍惚非人境。
丹崖翠壁明空山,呀然洞府葱茏间。
珊瑚为门玉为里,石骨千年凝绿髓。 -
296.《游灵岩观瀑布》 宋·孙应时
一雨天气清,暑事亮未酷。
烦嚣念萧散,兹晨正休沐。
篮舆试经行,胜概入遐瞩。
纡余缘清溪,窈窕得幽谷。 -
297.《鹊巢》 宋·王洋
今年结巢不近地,门户人言解知岁。
了知积累功力劳,投伴鸤鸠无此智。
闾里争如恶少年,不持弹射操空拳。
挥巢取子尽居室,旁观禁止无由缘。 -
298.《为槐迳弟赋亦爱》 宋·薛嵎
无私天地情,物我岂殊形。
此事关方寸,何人立户庭。
一琴调舜曲,半壁写西铭。
万虑境常适,谁能羡独醒。 -
299.《次张嘉父闲居》 宋·于石
有诗可以吟,何必拟李陵。
有酒可以酌,何必慕伯伦。
自吟复自酌,一笑睨白云。
卷舒见吾道,聚散亦世情。 -
300.《小石塘源》 宋·于石
万山郁回合,群木尤老苍。
细路百盘折,崎岖陟羊肠。
凉阴覆峭壁,萦回涧流长。
绿萝下百尺,笑挹清泉香。