-
1.《自巴东舟行经瞿唐峡,登巫山最高峰,晚还题壁》 唐·李白
江行几千里,海月十五圆。
始经瞿塘峡,遂步巫山巅。
巫山高不穷,巴国尽所历。
日边攀垂萝,霞外倚穹石。 -
2.《春晚书山家屋壁二首》 唐·贯休
柴门寂寂黍饭馨,山家烟火春雨晴。
庭花蒙蒙水泠泠,小儿啼索树上莺。
水香塘黑蒲森森,鸳鸯鸂鶒如家禽。
前村后垄桑柘深,东邻西舍无相侵。
蚕娘洗茧前溪渌,牧童吹笛和衣浴。
山翁留我宿又宿,笑指西坡瓜豆熟。 -
3.《永遇乐(林钟商过李氏晚妆阁,见壁间旧所题词,遂再赋)》 宋·吴文英
春酌沈沈,晚妆的的,仙梦游惯。
锦溆维舟,青门倚盖,还被笼莺唤。
裴郎归后,崔娘沈恨,漫客请传芳卷。
联题在,频经翠袖,胜隔绀纱尘幔。 -
4.《题城山晚对轩壁》 宋·范成大
一枕清风梦绿萝,人间随处是南柯。
也知睡足当归去,不奈溪山留客何! -
5.《春晚书斋壁》 宋·陆游
海棠已成雪,桃李不足言。
纤纤麦被野。
郁郁桑连村。
稚蚕细如螘,杜宇号朝昏。 -
6.《晚登邬子亭用壁间韵四首》 宋·赵蕃
秋入江湖事事幽,未妨著我咏洪流。
水居三两似相识,苦问来船仍去舟。 -
7.《晚登邬子亭用壁间韵四首》 宋·赵蕃
朝行忽尔逆风颠,已到津头尚耸然。
不似渔翁易夷险,雨蓑晴笠住忘年。 -
8.《晚登邬子亭用壁间韵四首》 宋·赵蕃
中流掀簸势难停,望断龙祠与戍亭。
胡不少留风止去,塔铃昨者故丁宁。 -
9.《晚登邬子亭用壁间韵四首》 宋·赵蕃
何处鸣桹歌浊清,鹭飞鸥舞惯忘惊。
卒逢已觉翩然逝,犹欲因之问水程。 -
10.《江行至内牛庙山特奇秀晚舟檥庙下留诗于壁》 宋·李复
层峰浮支空,亭亭出众峤。
芬敷如青莲,飞光乱寒照。
霜风杂丹碧,瀑布垂窈窕。
秀色纷异状,争奇动奔峭。