-
1.《郊报纪事奏御》 宋·宋庠
阳燎修鸿报,斋居祓至诚。
还登八觚畤,亲用一元牲。
瑞月随黄屋,鲜云抱紫营。
天香浮玉帛,霄籁避咸英。 -
2.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
我昔闻关中,水深土平旷;泾渭贯其间,沃壤谁与抗?桑麻郁千里,黍林高一丈;潼华临黄河,古出名将相。
沦陷七十年,北首增惨怆。
犹期垂老眼,一睹天下壮! -
3.《秋夜感怀柬石末公申之》 明·刘基
不寐知夜长,起视天宇阔。
散漫草上风,朦胧云间月。
寒禽鸣疏树,黄叶堕阶闼。
俯仰观群物,惆怅不敢发。 -
4.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
5.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
6.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
7.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
8.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
9.《水调歌头(题张晋英提举玉峰楼)》 宋·辛弃疾
木末翠楼出,诗眼巧安排。
天公一夜,削出四面玉崔嵬。
畴昔此山安在,应为先生见挽,万马一时来。
白鸟飞不尽,却带夕阳回。 -
10.《括水调歌》 宋·林正大
太行有盘谷,隐者所翱翔,丈夫行世,磊磊落落信行藏。
遇则声名利泽,不遇采山钓水,何似两俱忘。
谁解盘中趣,与酒为歌章。
问何如,盘之乐,乐无央。 -
11.《报孙会宗书》 两汉·杨恽
恽材朽行秽,文质无所底,幸赖先人余业,得备宿卫。
遭遇时变,以获爵位。
终非其任,卒与祸会。
足下哀其愚,蒙赐书教督以所不及,殷勤甚厚。 -
12.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
13.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
14.《台上再成乱道走书呈尧夫》 宋·富弼
密雪终宵下,晨登百尺端。
瑞光翻怯日,和气不成寒。
天末无织翳,云头未少乾。
四郊闻击壤,农望已多欢。 -
15.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
16.《哭赵东阁》 宋·宋庆之
秋风惨欲割,秋月明不发。
谁令声名高,竟使寿命折。
往年失四灵,诗道微一发。
缟素革织组,宫徵节乱聒。
力排唐末陋,意与风雅轧。
清庙不待陈,黄壤讵能没。
新篇今寂寞,故墨慎无忽。 -
17.《挽陆君实》 宋·尹应许
谁使权奸酿祸深,末流无复救危枰。
君臣霄壤难同死,杜稷丘墟可再生。
叔宝井中空大辱,鲁连海上特虚名。
一家骨肉俱鱼腹,留得丹心万古明。 -
18.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
19.《寄吴氏女子》 宋·王安石
伯姬不见我,乃今始七龄。
家书无虚月,岂异常归宁。
汝夫缀卿官,汝儿亦搢綎。
儿已受师学,出蓝而更青。 -
20.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。