-
21.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
22.《山居雨霁即事》 唐·长孙佐辅
结茅苍岭下,自与喧卑隔。
况值雷雨晴,郊原转岑寂。
出门看反照,绕屋残溜滴。
古路绝人行,荒陂响蝼蝈。 -
23.《山居雨霁即事》 唐·长孙佐辅
结茅苍岭下,自与喧卑隔。
况值雷雨晴,郊原转岑寂。
出门看反照,绕屋残溜滴。
古路绝人行,荒陂响蝼蝈。 -
24.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
25.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
26.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
27.《悼亡诗三首》 魏晋·潘安
荏苒冬春谢,寒暑忽流易。
之子归穷泉,重壤永幽隔。
私怀谁克从,淹留亦何益。
僶俛恭朝命,回心反初役。 -
28.《满江红(和虞土胥·惠生日)》 宋·魏了翁
月上南箕,还认得、去年星历。
知谁把、一天星象,荡摩朝昔。
若使平生浑自弃,如今老大何嗟及。
更年来、偏得钝工夫,蹉跎力。 -
29.《满江红(和虞土胥·惠生日)》 宋·魏了翁
月上南箕,还认得、去年星历。
知谁把、一天星象,荡摩朝昔。
若使平生浑自弃,如今老大何嗟及。
更年来、偏得钝工夫,蹉跎力。 -
30.《水调歌头(谢和溪园来寿)》 宋·刘辰翁
夫子惠收我,谓我古心徒。
闲居有客无酒,有酒又无鱼。
报道犀兵远坠,问讯陈人何似,陈似隔年萸。
天壤亦大矣,知有孔融乎。 -
31.《括水调歌》 宋·林正大
太行有盘谷,隐者所翱翔,丈夫行世,磊磊落落信行藏。
遇则声名利泽,不遇采山钓水,何似两俱忘。
谁解盘中趣,与酒为歌章。
问何如,盘之乐,乐无央。 -
32.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
33.《二十世纪太平洋歌》 清·梁启超
亚洲大陆有一士,自名任公其姓梁。
尽瘁国事不得志,断发胡服走扶桑。
扶桑之居读书尚友既一载,耳目神气颇发皇。
少年悬弧四方志,未敢久恋蓬莱乡。 -
34.《游东山寺》 宋·韩缜
久有东林约,因乘暇日游。
眼明初出郭,神王欲凌秋。
野旷骞孤隼,江清飏远鸥。
近山青嶂合,多稼绿云浮。 -
35.《题张公洞》 宋·王繹
高上宸居隔紫烟,洞中金闕暗相连。
辅光灶冷留香壤,太素渊清涌玉泉。
后夜龙归云浪湿,未明人起月华鲜。
秋光不老岩前麓,到此偷闲亦自贤。 -
36.《邓忠臣母周氏挽词》 宋·苏轼
微生真草木,无处谢天力。
慈颜如春风,不见桃李实。
古今抱此恨,有志俯仰失。
公子岂先知,战战常惜日。 -
37.《和蔡枢密孟夏旦日西府书事》 宋·王安石
宫阙初晴气象饶,宝车攒毂会东朝。
重轮庆自离明後,内壤阴随解泽消。
赐篚外廷纷锦绣,燕庖中禁续薪樵。
联翩入贺知君意,咫尺威颜不隔霄。 -
38.《反骚》 宋·宋祁
我闻上天乐,仙圣并游宾。
离楚何所据。
招回逐客魂。
谓门有九关,虎豹代守阍。 -
39.《延寿寺僧小轩极萧洒予为名曰林乐取庄生所谓》 宋·黄庭坚
积雨灵香润,晚风红药翻。
盥手散经帙,烹茶洗睡昏。
野僧甚淳古,养拙贲邱园。
风怀交四境,蓬藋底百椽。 -
40.《建德新墙诗》 宋·梅尧臣
山廨不营堵,筠篁为密篱。
初年固可蔽,晏岁不能支。
已被巢蜂蠹,复为荒葛虆。
夏雨久枯脆,秋风遂倾敧。