-
181.《潇湘二十韵》 唐·齐己
二水远难论,从离向坎奔。
冷穿千嶂脉,清过几州门。
阔去都凝白,傍来尽带浑。
经游闻舜禹,表里见乾坤。 -
182.《潇湘二十韵》 唐·齐己
二水远难论,从离向坎奔。
冷穿千嶂脉,清过几州门。
阔去都凝白,傍来尽带浑。
经游闻舜禹,表里见乾坤。 -
183.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
184.《贺雪》 唐·齐己
上清凝结下乾坤,为瑞为祥表致君。
日月影从光外过,山河形向静中分。
歌扬郢路谁同听,声洒梁园客共闻。
堪想画堂帘卷次,轻随舞袖正纷纷。 -
185.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
186.《听尹炼师弹琴》 唐·吴筠
至乐本太一,幽琴和乾坤。
郑声久乱雅,此道稀能尊。
吾见尹仙翁,伯牙今复存。
众人乘其流,夫子达其源。
在山峻峰峙,在水洪涛奔。
都忘迩城阙,但觉清心魂。
代乏识微者,幽音谁与论。 -
187.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
188.《绝句》 唐·吕岩
捉得金晶固命基,日魂东畔月华西。
于中炼就长生药,服了还同天地齐。
莫怪瑶池消息稀,只缘尘事隔天机。
若人寻得水中火,有一黄童上太微。 -
189.《赠罗浮道士》 唐·吕岩
罗浮道士谁同流,草衣木食轻王侯。
世间甲子管不得,壶里乾坤只自由。
数着残棋江月晓,一声长啸海山秋。
饮馀回首话归路,遥指白云天际头。 -
190.《窑头坯歌》 唐·吕岩
窑头坯,随雨破,只是未曾经水火。
若经水火烧成砖,留向世间住万年。
棱角坚完不复坏,扣之声韵堪磨镌。 -
191.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
192.《游马耳山》 唐·萧颖士
兹山表东服,远近瞻其名。
合沓尽溟涨,浑浑连太清。
我来疑初伏,幽路无炎精。
流水出溪尽,覆萝摇风轻。 -
193.《题陶渊明醉石》 唐·陈光
片石露寒色,先生遗素风。
醉眠芳草合,吟起白云空。
道出乾坤外,声齐日月中。
我知彭泽后,千载与谁同。 -
194.《冲佑观》 唐·张绍
大始未形,混沌无际。
上下开运,乾坤定位。
日月丽天,山川镇地。 -
195.《汉宫春》 唐·吕岩
横笛声沉,倚危楼红日,江转天斜。
黄尘边火澒洞,何处吾家。
胎禽怨夜,来乘风、玄露丹霞。 -
196.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
197.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
198.《浣溪沙》 宋·李之仪
声名自昔犹时鸟,日月何尝避覆盆。
是非都付鬓边蚊。
邂逅风雷终有用,低回囊槛要深蹲。
酒中聊复比乾坤。 -
199.《秦楼月·芳菲歇》 宋·向子諲
芳菲歇。
故园目断伤心切。
伤心切。
无边烟水,无穷山色。
可堪更近乾龙节。
眼中泪尽空啼血。
空啼血。
子规声外,晓风残月。 -
200.《念奴娇(淮上雪)》 宋·王以宁
天工何意,碎琼珰玉佩,书空千尺。
箬笠蓑衫扁舟下,淮口烟林如织。
飞观嶙峋,子亭突兀,影浸澄淮碧。
纶巾鹤氅,是谁独笑携策。