-
221.《感秋》 唐·贾岛
商气飒已来,岁华又虚掷。
朝云藏奇峰,暮雨洒疏滴。
几蜩嘿凉叶,数蛩思阴壁。
落日空馆中,归心远山碧。 -
222.《寄无得头陀》 唐·贾岛
夏腊今应三十馀,不离树下冢间居。
貌堪良匠抽毫写,行称高僧续传书。
落涧水声来远远,当空月色自如如。
白衣只在青门里,心每相亲迹且疏。 -
223.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
224.《感旧陈情五十韵献淮南李仆射》 唐·温庭筠
嵇绍垂髫日,山涛筮仕年。
琴樽陈席上,纨绮拜床前。
邻里才三徙,云霄已九迁。
感深情惝怳,言发泪潺湲。 -
225.《感旧陈情五十韵献淮南李仆射》 唐·温庭筠
嵇绍垂髫日,山涛筮仕年。
琴樽陈席上,纨绮拜床前。
邻里才三徙,云霄已九迁。
感深情惝怳,言发泪潺湲。 -
226.《商山早行》 唐·温庭筠
晨起动征铎,客行悲故乡。
鸡声茅店月,人迹板桥霜。
槲叶落山路,枳花明驿墙。
(明驿墙 一作:照驿墙)
因思杜陵梦,凫雁满回塘。 -
227.《雪二首》 唐·温庭筠
砚水池先冻,窗风酒易消。
鸦声出山郭,人迹过村桥。
稍急方萦转,才深未寂寥。
细光穿暗隙,轻白驻寒条。 -
228.《姑苏台(一作吴中怀古)》 唐·刘驾
勾践饮胆日,吴酒正满杯。
笙歌入海云,声自姑苏来。
西施舞初罢,侍儿整金钗。
众女不敢妒,自比泉下泥。
越鼓声腾腾,吴天隔尘埃。
难将甬东地,更学会稽栖。
霸迹一朝尽,草中棠梨开。 -
229.《过铸鼎原》 唐·刘沧
黄帝修真万国朝,鼎成龙驾上丹霄。
天风乍起鹤声远,海雾渐深龙节遥。
仙界日长青鸟度,御衣香散紫霞飘。
唯留古迹寒原在,碧水苍苍空寂寥。 -
230.《寓居寄友人》 唐·刘沧
雨馀虚馆竹阴清,独坐书窗轸旅情。
芳草衡门无马迹,古槐深巷有蝉声。
夕阳云尽嵩峰出,远岸烟消洛水平。
今夜南原赏佳景,月高风定苦吟生。 -
231.《送延陵韦少府》 唐·李频
延陵称贵邑,季子有高踪。
古迹传多代,仙山管几峰。
微泉声小雨,异木色深冬。
去毕三年秩,新诗箧不容。 -
232.《宿甘棠馆》 唐·储嗣宗
尘迹入门尽,悄然江海心。
水声巫峡远,山色洞庭深。
风桂落寒子,岚烟凝夕阴。
前轩鹤归处,萝月思沈沈。 -
233.《入浮石山》 唐·储嗣宗
斜日出门去,残花已过春。
鸟声穿叶远,虎迹渡溪新。
入洞几时路,耕田何代人。
自惭非避俗,不敢问迷津。 -
234.《过王右丞书堂二首》 唐·储嗣宗
澄潭昔卧龙,章句世为宗。
独步声名在,千岩水石空。
野禽悲灌木,落日吊清风。
后学攀遗址,秋山闻草虫。 -
235.《送人游边》 唐·李昌符
愁指萧关外,风沙入远程。
马行初有迹,雨落竟无声。
地理全归汉,天威不在兵。
西京逢故老,暗喜复时平。 -
236.《秋夜作》 唐·李昌符
数亩池塘近杜陵,秋天寂寞夜云凝。
芙蓉叶上三更雨,蟋蟀声中一点灯。
迹避险巇翻失路,心归闲淡不因僧。
既逢上国陈诗日,长守林泉亦未能。 -
237.《野步》 唐·许棠
闲赏步易远,野吟声自高。
路无人到迹,林有鹤遗毛。
物外趣都别,尘中心枉劳。
沿溪收堕果,坐石唤饥猱。 -
238.《送徐群宰望江》 唐·邵谒
古人力文学,所务安疲甿.今人力文学,所务惟公卿。
大贤重邦本,屈迹官武城。
劝民勤机杼,自然国用并。
但见富贵者,知食不知耕。 -
239.《寄何绍馀》 唐·林宽
雁过君犹未入城,清贤门下旧知名。
风波冻马遥逢见,革橐饥僮尚挈行。
住在闲坊无辙迹,别来何寺有泉声。
芙蓉苑北曲江岸,期看终南新雪晴。 -
240.《奉和鲁望四明山九题·过云》 唐·皮日休
粉洞二十里,当中幽客行。
片时迷鹿迹,寸步隔人声。
以杖探虚翠,将襟惹薄明。
经时未过得,恐是入层城。