-
501.《酹江月 吴山怀古》 元·汪斌
登临遐眺,叹当年、一夜朔风狼藉。
石塔镇南人共怒,怒气上轰霹雳。
废苑荒凉,粉墙颓圮,万事空陈迹。
阙庭何在,钟声敲断岑寂。 -
502.《苏武慢·身在云间》 元·凌云翰
身在云间,目穷天际,一带远山如隔。
隐隐迢迢,霏霏拂拂,蔓草寒烟秋色。
数着残棋,一声长啸,谁识洞庭仙客。
对良宵、明月清风,意味少人知得。 -
503.《苏武慢·身在云间》 元·凌云翰
身在云间,目穷天际,一带远山如隔。
隐隐迢迢,霏霏拂拂,蔓草寒烟秋色。
数着残棋,一声长啸,谁识洞庭仙客。
对良宵、明月清风,意味少人知得。 -
504.《苏武慢·对酒当歌》 元·虞集
对酒当歌,无愁可解,是个道人标格。
好风过耳,皓月盈怀,清净水声山色。
世上千年,山中七日,随处惯曾为客。
尽虚空、北斗南辰,此事有谁消得。 -
505.《满江红 登石头城清凉寺翠微亭》 元·张野
翠微秋晚,试闲登绝顶,徘徊凝伫。
一片清凉兜率界,几度风雷貔虎。
钟阜盘空,石城瞰水,形势相吞吐。
江山依旧,故宫遗迹何处。 -
506.《水龙吟 登滕王阁》 元·张野
画檐丛翠凌霄,暮云还送西山雨。
千年陈迹,一时胜概,东南宾主。
佩玉鸣銮,西风吹入,江声柔舻。
漫登临赢得,征鞍倦客,离思乱,乡心苦。 -
507.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
508.《安道登茂材异等科》 宋·石介
尝言春官氏,设官何龌龊。
屑屑取于人,辞赋为程约。
一字竞新奇,四声分清浊。
矫矫迁雄才,动为对偶缚。 -
509.《感事》 宋·石介
吾赏观中夏,地平如砥石。
幅员数万里,车马通辙迹。
帝宅君土中,紫垣当辰极。
长江断其南,绝塞经其北。 -
510.《野犬行》 宋·刘宰
野有犬,林有鸟。
犬饿得食声咿鸣,鸟驱不去尾毕逋。
田舍无烟人迹疏,我欲言之涕泪俱。
村南村北衢路隅,妻唤不省哭者夫, -
511.《董源山水图为北客赋》 宋·连文凤
江南本是山水国,峡影峨云插空碧。
世人爱画不爱真,一幅生绡悬素壁。
董生好手毕宏上,意在笔先方落笔。
云关岫幌扫层青,月浦烟汀写修白。 -
512.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。 -
513.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
514.《蔡州三首》 宋·孔武仲
狂霖山群山,夜半击堤口。
水横溢陵阿,余波犹怒吼。
东村五百户,一塌如摧朽。
硉兀声如雷,牛马不及走。 -
515.《蓝关图》 明·沈周
卷中谁貌蓝关雪,瘦马凌兢寒切骨。
阿湘远来候马前,低首擎拳赤脚热。
拥鞍相向殊惨情,神气宛宛人欲生。
瘴江嘱语亦切至,掩吻哀哦如有声。
笔痕入素淡而媚,顾陆之间见能事。
前人遗迹不易题,安得起公为画记。 -
516.《题浯溪读碑图》 明·董其昌
漫郎左氏癖,鲁国羲之鬼。
千载远擅场,同时恰对垒。
有唐九庙随秋烟,一片中兴石不毁。
几回吹律寒谷春,几度看碑陈迹新。 -
517.《游西山》 宋·蔡权
洞天杳杳白云低,古木丛阴路欲迷。
昼永并无人迹混,夜学惟有鸟声啼。
雨昏草色寒侵院,风入松声响乱溪。
隔宿寻幽心未惬,马回山下日将西。 -
518.《忆昔》 宋·柴随亨
忆昔长安都会地,草木晴辉钟王气。
襟带江湖气象雄,自是天王兴复际。
春风楼阁五凤城,玉漏声催香雾盈。
户外昭容鹤禁开,殿前执政鵷班行。 -
519.《悲昔游》 宋·陈辅
昔吟梁父思泰山,又歌牛角悲其寒。
鲍徐英魄今何在,岭云关月何漫漫。
少强眼为伤时切,老大昏花心易急。
石岩题墨几秋风,人世功名杳无迹。 -
520.《答清江钱大尹问合皂山中景》 宋·陈孟阳
形如合皂对清江,吴汉神仙古道场。
玉像灵多民受赐,天书岁久墨犹香。
绛霞密锁灵仙馆,碧雾轻笼正一堂。
苍藓斓斑双鲤石,寒泉澄湛九龙塘。