-
1.《瑞鹤仙(次韵陆景思喜雪)》 宋·张榘
碧油推上客。
有神机沈密,参运帷幄。
威声际沙漠。
庆云飞川泳,和熏三白。 -
2.《仁宗皇帝挽歌词二首》 宋·司马光
雾晓铜鱼跃,霜寒阊阖开。
哀声际海发,灵仗拂天来。
虽寝严虚位,重阍阍夜台。
柏城空有路,无复属车回。 -
3.《久雨似有晴意继而复阴作望晴》 宋·李弥逊
一夜翻河浇丽沟,平明山霭欲全收。
正疑礎润云生足,直怕天明日探头。
倏忽去来观聚蚁,现前起灭悟浮沤。
占晴不问黄衣使,已向鸟乌声际求。 -
4.《云际中峰居喜见苗发(一作祖咏诗)》 唐·李端
自得中峰住,深林亦闭关。
经秋无客到,入夜有僧还。
暗涧泉声小,荒村树影闲。
高窗不可望,星月满空山。 -
5.《浙西李大夫述梦四十韵并浙东元相公酬和斐然继声》 唐·刘禹锡
位是才能取,时因际会遭。
羽仪呈鸑鷟,铓刃试豪曹。
洛下推年少,山东许地高。
门承金铉鼎,家有玉璜韬。 -
6.《赋得听松声》 唐·刘得仁
庭际微风动,高松韵自生。
听时无物乱,尽日觉神清。
强与幽泉并,翻嫌细雨并。
拂空增鹤唳,过牖合琴声。
况复当秋暮,偏宜在月明。
不知深涧底,萧瑟有谁听。 -
7.《天际识归舟》 唐·薛能
斜日满江楼,天涯照背流。
同人在何处,远目认孤舟。
帆省当时席,歌声旧日讴。
人浮津济晚,棹倚泬寥秋。
晴阔忻全见,归迟怪久游。
离居意无限,贪此望难休。 -
8.《宿云际寺》 唐·温庭筠
白盖微云一径深,东峰弟子远相寻。
苍苔路熟僧归寺,红叶声乾鹿在林。
高阁清香生静境,夜堂疏磬发禅心。
自从紫桂岩前别,不见南能直至今。 -
9.《戛玉有馀声》 唐·管雄甫
戛玉音难尽,凝人思转清。
依稀流户牖,仿佛在檐楹。
更逐松风起,还将涧水并。
乐中和旧曲,天际转馀声。
漂渺浮烟远,温柔入耳轻。
想如君子佩,时得上堂鸣。 -
10.《庭际晚菊上主人》 唐·齐己
九月将欲尽,幽丛始绽芳。
都缘含正气,不是背重阳。
采去蜂声远,寻来蝶路长。
王孙归未晚,犹得泛金觞。