-
1.《挽王知复书监》 宋·孙应时
公子三槐族,贫交五柳门。
乡闾虽不数,书劄屡相温。
前辈风流远,时情势利尊。
哀哀埋玉树,此意复谁论。 -
2.《次韵薛秘书见遗玉臂格谢书则堂扁额》 宋·魏了翁
人心之精微,未动孰为判。
邪正介然形,君子小人断。
熙熙大雅歌,洋洋关雎乱。
或觇时安乐,或识世屯难。 -
3.《上吕相公》 宋·刘昌言
重名清望遍华夷,恐是神仙不可知。
一举首登龙虎榜,十年身到凤凰池。
庙堂只是无言者,门馆长如未贵时。
除却洛京居守外,圣朝贤相复书谁。 -
4.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
5.《答苏武书》 两汉·李陵
子卿足下:勤宣令德,策名清时,荣问休畅,幸甚幸甚。
远托异国,昔人所悲,望风怀想,能不依依?昔者不遗,远辱还答,慰诲勤勤,有逾骨肉,陵虽不敏,能不慨然?自从初降,以至今日,身之穷困,独坐愁苦。
终日无睹,但见异类。
韦韝毳幕,以御风雨;羶肉酪浆,以充饥渴。 -
6.《书哀》 唐·梅尧臣
天既丧我妻,又复丧我子!
两眼虽未枯,片心将欲死。
雨落入地中,珠沉入海底。
赴海可见珠,掘地可见水。
唯人归泉下,万古知已矣!
拊膺当问谁,憔悴鉴中鬼。 -
7.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
8.《寄欧阳舍人书》 宋·曾巩
巩顿首再拜,舍人先生:去秋人还,蒙赐书及所撰先大父墓碑铭。
反复观诵,感与惭并。
夫铭志之著于世,义近于史,而亦有与史异者。
盖史之于善恶,无所不书,而铭者,盖古之人有功德材行志义之美者,惧后世之不知,则必铭而见之。 -
9.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
10.《永遇乐 检校停云新种杉松,戏作·时欲作亲旧报书,纸笔偶为大风吹去,末章因及之》 宋·辛弃疾
投老空山,万松手种,政尔堪叹。
何日成阴,吾年有几,似见儿孙晚。
古来池馆,云烟草棘,长使後人凄断。
想当年、良辰已恨,夜阑酒空人散。