-
1.《临江仙·须信人生皆有命》 元·张之翰
须信人生皆有命,前途造物由他。
年光时事苦相磨。
一从居冗剧,两度见新禾。
枉著黄尘三万丈,等闲换却沧波。
别来谁与*渔蓑。
不知同钓者,时复谓余何。 -
2.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
3.《师伯浑用韵复次》 宋·晁公溯
日翻蠹简书斋里,往往编摹自汉朝。
鸡距束毫来武信,马肝琢砚出高要。
时因抚事歌成相,更复怀人作大招。
知子山中富吟咏,纵横文力到孙樵。 -
4.《荆渚中流,回望巫山,无复一点,戏成短歌》 宋·范成大
千峰万峰巴峡里,不信人间有平地。
渚宫回望水连天,却疑平地元无山。
山川相迎复相送,转头变灭都如梦。
归程万里今三千,几梦即到石湖边。 -
5.《余顷为中塘梅林诗他日来游复作》 宋·叶适
侧闻中塘好,曾赋劝游篇。
凌江入枉浦,聊复信所传。
化工保作强,耿耿不自怜。
山山高相映,坞坞曲相穿。 -
6.《题西明寺攻文僧林复上人房》 唐·李洞
谁寄湘南信,阴窗砚起津。
烧痕碑入集,海角寺留真。
楼憩长空鸟,钟惊半阙人。
御沟圆月会,似在草堂身。 -
7.《由听吟》 宋·邵雍
由听而失,以听为宾。
而今而后,何复信人。 -
8.《信陵君窃符救赵》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子,而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
公子为人,仁而下士 ,士无贤不肖,皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。
士以此方数千里争往归之,致食客三千。 -
9.《潮州韩文公庙碑》 宋·苏轼
匹夫而为百世师,一言而为天下法。
是皆有以参天地之化,关盛衰之运,其生也有自来,其逝也有所为。
故申、吕自岳降,傅说为列星,古今所传,不可诬也。
孟子曰:“我善养吾浩然之气。 -
10.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。