-
21.《人生不长好》 宋·曹勋
人生不长好,倏忽如蕣英。
临觞莫辞醉,既醉莫原醒。
但识醉中理,无欲醒时名。
夷齐犹饿死,谁复哀屈平。
陵谷尚迁灭,况乃期促龄。
已焉谢消长,得失秋毫轻。 -
22.《杂题二首》 宋·孔武仲
青青矗矗水萦回,散入溪田媚复哀。
天上清音难猝记,兹游悔不负琴来。 -
23.《春晚还致庵》 宋·舒岳祥
乱后还山喜复哀,旧书妄人等秦灰。
翛然山径花吹尽,蚕豆青梅存一杯。 -
24.《宋进马哀词》 唐·王维
背春涉夏兮,众木蔼以繁阴。
连金华与玉堂兮,宫阁郁其沈沈。
百官并入兮,何语笑之哑哑, -
25.《苏端、薛复筵简薛华醉歌》 唐·杜甫
文章有神交有道,端复得之名誉早。
爱客满堂尽豪翰,开筵上日思芳草。
安得健步移远梅,乱插繁花向晴昊。 -
26.《八哀诗·赠司空王公思礼》 唐·杜甫
司空出东夷,童稚刷劲翮。
追随燕蓟儿,颖锐物不隔。
服事哥舒翰,意无流沙碛。
未甚拔行间,犬戎大充斥。 -
27.《八哀诗·故司徒李公光弼》 唐·杜甫
司徒天宝末,北收晋阳甲。
胡骑攻吾城,愁寂意不惬。
人安若泰山,蓟北断右胁。
朔方气乃苏,黎首见帝业。 -
28.《八哀诗·赠左仆射郑国公严公武》 唐·杜甫
郑公瑚琏器,华岳金天晶。
昔在童子日,已闻老成名。
嶷然大贤后,复见秀骨清。
开口取将相,小心事友生。 -
29.《八哀诗·赠秘书监江夏李公邕》 唐·杜甫
长啸宇宙间,高才日陵替。
古人不可见,前辈复谁继。
忆昔李公存,词林有根柢。
声华当健笔,洒落富清制。 -
30.《八哀诗·故秘书少监武功苏公源明》 唐·杜甫
武功少也孤,徒步客徐兖。
读书东岳中,十载考坟典。
时下莱芜郭,忍饥浮云巘.负米晚为身,每食脸必泫。
夜字照爇薪,垢衣生碧藓。 -
31.《八哀诗·故右仆射相国张公九龄》 唐·杜甫
相国生南纪,金璞无留矿。
仙鹤下人间,独立霜毛整。
矫然江海思,复与云路永。
寂寞想土阶,未遑等箕颍。 -
32.《峡哀》 唐·孟郊
昔多相与笑,今谁相与哀。
峡哀哭幽魂,噭噭风吹来。
堕魄抱空月,出没难自裁。
齑粉一闪间,春涛百丈雷。 -
33.《哀蜀人为南蛮俘虏五章·出青溪关有迟留之意》 唐·雍陶
欲出乡关行步迟,此生无复却回时。
千冤万恨何人见,唯有空山鸟兽知。 -
34.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
35.《七哀诗三首·其一》 魏晋·王粲
西京乱无象,豺虎方遘患。
复弃中国去,委身适荆蛮。
亲戚对我悲,朋友相追攀。
出门无所见,白骨蔽平原。 -
36.《哀郢》 先秦·屈原
皇天之不纯命兮,何百姓之震愆。
民离散而相失兮,方仲春而东迁。
去故乡而就远兮,遵江夏以流亡。
出国门而轸怀兮,甲之朝吾以行。 -
37.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
38.《哀江南赋序》 南北朝·庾信
粤以戊辰之年,建亥之月,大盗移国,金陵瓦解。
余乃窜身荒谷,公私涂炭。
华阳奔命,有去无归。
中兴道销,穷于甲戌。 -
39.《哀马》 宋·梅尧臣
瘠彼单于马,赠我信都侯。
信都恶顽恶,不使服车輈。
我从南土归,涉河假扁舟。
将趋未央朝,无乘谁可求。 -
40.《书哀》 唐·梅尧臣
天既丧我妻,又复丧我子!
两眼虽未枯,片心将欲死。
雨落入地中,珠沉入海底。
赴海可见珠,掘地可见水。
唯人归泉下,万古知已矣!
拊膺当问谁,憔悴鉴中鬼。