-
1.《迎晖阁》 宋·舒清国
蔼蔼复依依,朝晖以夕晖。
岩花寒不落,檐鸟静忘飞。
僧自眠黄叶,人多梦翠微。
云边时见鹿,饮水近禅扉。 -
2.《金陵驿二首》 宋·文天祥
草合离宫转夕晖,孤云飘泊复何依?
山河风景元无异,城郭人民半已非。
满地芦花和我老,旧家燕子傍谁飞?
从今别却江南路,化作啼鹃带血归。 -
3.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
4.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
5.《咏雪》 唐·李世民
洁野凝晨曜,装墀带夕晖。
集条分树玉,拂浪影泉玑。
色洒妆台粉,花飘绮席衣。
入扇萦离匣,点素皎残机。 -
6.《昆明池晏坐答王兵部珣三韵见示》 唐·苏颋
画舸疾如飞,遥遥泛夕晖。
石鲸吹浪隐,玉女步尘归。
独有衔恩处,明珠在钓矶。 -
7.《赠别河南李功曹(宏辞登科拜官)》 唐·韦应物
耿耿抱私戚,寥寥独掩扉。
临觞自不饮,况与故人违。
故人方琢磨,瑰朗代所稀。
宪礼更右职,文翰洒天机。 -
8.《题巫山庙》 唐·刘沧
十二岚峰挂夕晖,庙门深闭雾烟微。
天高木落楚人思,山迥月残神女归。
触石晴云凝翠鬓,度江寒雨湿罗衣。
婵娟似恨襄王梦,猿叫断岩秋藓稀。 -
9.《和友人鸳鸯之什》 唐·崔珏
翠鬣红衣舞夕晖,水禽情似此禽稀。
暂分烟岛犹回首,只渡寒塘亦共飞。
映雾乍迷珠殿瓦,逐梭齐上玉人机。 -
10.《东归次瀛上》 唐·吴融
暖烟轻淡草霏霏,一片晴山衬夕晖。
水露浅沙无客泛,树连疏苑有莺飞。
自从身与沧浪别,长被春教寂寞归。
回首青门不知处,向人杨柳莫依依。