-
361.《年老逢春十三首》 宋·邵雍
年老逢春莫厌频,更频能见风回春。
须将酒盏强留客,却恐花枝解笑人。
世态不堪新间旧,物情难免假疑真。
谁云梁燕多言语。
此个深冤都未伸。 -
362.《代书寄陈章屯田》 宋·邵雍
执别而来二十春,忽飞书意一何勤。
四方岂是少贤士,千里犹能思故人。
世态见多知可否,物情谙久识疏亲。
我今老去甘衰朽,无补明时卧洛滨。 -
363.《晓物吟》 宋·邵雍
晓物情人为晓事,知时态者号知人。
知人浅后却成害,晓事过归还不淳。
铅锡点金终是假,丹青画马妄求真。
奈何近世人多爱,恶紫之心殊未申。 -
364.《重九日登石阁三首》 宋·邵雍
人情见了多,世态谙来久。
事过忧噬脐,物伤防掣肘。
水浊更澄滤,衣尘须抖擞。
必欲论主衡,何人为好手。 -
365.《和刘雍州绘博山香炉诗》 南北朝·沈约
范金诚可则。
摛思必良工。
凝芳自朱燎。
先铸首山铜。 -
366.《残花》 唐·韩偓
余霞残雪几多在,蔫香冶态犹无穷。
黄昏月下惆怅白,清明雨后寥梢红。
树底草齐千片净,墙头风急数枝空。
西园此日伤心处,一曲高歌水向东。 -
367.《闻文潜舍人出试院约毅父考功寻春》 宋·晁补之
上界官府多文书,我臞犹比山泽儒。
闲忙态异亡羊等,一月不见霜侵须。
虽无京兆白花沥,还有太官青玉壶。
武安曾孙我外弟,闻君得人助君喜。 -
368.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
369.《浪淘沙·鶗鴂怨花残》 宋·韩元吉
鶗鴂怨花残。
谁道春阑。
多情红药待君看。
浓澹晓妆新意态,独占西园。
风叶万枝繁。
犹记平山。
五云楼映玉成盘。
二十四桥明月下,谁凭朱阑。 -
370.《贺吕守用中》 宋·黄公度
紫帽山颠秋色高,刺桐城头风怒号。
乾坤冲融忽异态,千里和气生旌旄。
昂星之精来瑞世,要令致主唐虞际。
骨相诞锺嵩岳灵,风流不泯磻溪裔。 -
371.《怀黄令裕二首》 宋·李吕
今时求此道,笃志孰如君。
经训多成诵,疑难喜细论。
利交甘若醴,世态薄於云。
须秉岁寒节,深推孔孟尊。 -
372.《海棠得无字》 宋·刘过
步障蜀州锦,重重碧罗襦。
娇多不胜春,十五未嫔夫。
我欲金屋之,贮以贡上都。
窈窕飞世间,穠李侍绿珠。 -
373.《兴元府》 宋·汪元量
秋风吹我入兴元,不马荒邮倚竹门。
诗句未成云渡水,酒杯方举月临轩。
山川寂寞非常态,市井萧条似破村。
官吏不仁多酷虐,逃民饿死弃儿孙。 -
374.《省掖观梅和宋草堂韵》 明·杨基
玉肌瘦怯春风恼,唇红不褪香云老。
绮窗人静月初圆,笑觉飞琼颜色槁。
罗幄铜瓶小几边,银灯疏影砚台前。
一株初破休轻折,半朵犹含最可怜。
宫妆近眼人争爱,却恐愁多零落快。
莫教纤手嗅东风,谁画生香与真态。 -
375.《东禅院坐上作》 宋·韩维
山林曾是身由身,岂合区区入世尘。
萧散未能忘故态,优游聊喜及时春。
闲中浊酒偏亲我,同外飞花欲趁人。
多谢鸣鸠催对雨,坐惭无术粒斯民。 -
376.《依韵奉和司徒侍中壬子上巳会许公亭》 宋·强至
赓吟令节最多年,禊饮春亭五侍筵。
爱客公心宽似水,催人物态急如弦。
园林烂熳惊三月,樽俎徘徊恋二天,迹近风花飘未定,且随珠履醉金船。 -
377.《谢陈伯成学士》 宋·强至
蓬莱仙人才伟英,三世实以文章称。
持杯玉虹汲涧壑,奋笔金虎虓丘陵。
开怀未尝有表暴,出语矧复无骄矜。
超然古人考是否,蔑尔时俗论爱憎。 -
378.《题城南书院三十四咏》 宋·张栻
新凉修竹意愈静,初日芙蕖色倍鲜。
物态直须闲里见,人情多向快中偏。 -
379.《出郭》 宋·陈造
江县居人寒食下,少在县中多在野。
哭声不似笑声长,丽服新妆尽游者。
长郊芳草接天绿,我亦行行策罢马。
盍簪命醉岂不怀,卑官出入元无假。 -
380.《石氏画苑》 宋·陈师道
卒行无好步,事忙不草书。
能事不促迫,快手多麤疏。
加看荷苇槲叶扇,崔家仲叔三人俱。
扫除事物费岁月,收定神气忘形躯。