-
441.《山茶花》 宋·张镃
翠翼高攒叶,朱缨澹拂花。
来从山堑侧,开称画檐牙。
影薄谁停绣,香清似煮茶。
几多轻敛态,月动夹窗纱。 -
442.《和柯东海潘瓜山游南园韵》 宋·陈宓
下帷窥圃事多违,到得南园已夕晖。
松竹不忙无世态,柳梅相逐见天机。
仆便萧散朝犹睡,鹤惯羁孤晚自归。
如此得闲堪自适,底须危处始知几。 -
443.《谢无碍菖蒲》 宋·陈宓
荣枯无异态,幽寂得长生。
只待天河水,犹嫌玉井冰。
松筠差少事,兰郁已多情。
独爱禅窗寒,客时几独凭。 -
444.《官舍梅树》 宋·邓深
东风慰寂寞,花到阶前树。
一枝花十馀,一树枝四五。
妙处在不多,酴醾更屏护。
半开半未开,十分好态度。 -
445.《天柱峰》 宋·杜范
探幽不知疲,前赏方未极。
晨行越高岭,拔地见峭石。
有如万菡萏,玲珑倚秋碧。
东西忽异状,雇步忘所历。 -
446.《题风雨楼》 宋·顾逢
湖上晴看好,雨中犹更奇。
无穷凭槛趣,正是卷帘时。
鸥鹭飞相失,山林晚不知。
烟云多变态,难画亦难诗。 -
447.《无心》 宋·顾逢
世态真堪笑,机深祸亦深。
多谋还损己,有寿必无心。
呕肺因诗苦,开怀遇酒斟。
平生随造物,不暇问升沉。 -
448.《次韵蒲大受瀛游富仁院二首》 宋·郭印
衲子幽栖地,青山绕四旁。
林昏知暝霭,溪暖觉迟阳。
泉石关心久,风光引兴长。
春云多变态,天末淡微茫。 -
449.《次韵刘端礼兼简王民瞻郭进道》 宋·李处权
从来膏粱鄙世胄,岂知牛后与鸡口。
况乃末俗交道衰,时态纷纷翻覆手。
刘君门多长者辙,俗子驱车未容蹂。
斯文博约有王郎,正如白二得元九, -
450.《赠刘至道》 宋·李处权
性静乃可琴,德常乃可医。
二事人所难,而子能兼之。
好古身则润,活人功不赀。
未愧孙思邈,何惭钟子期。 -
451.《水栀》 宋·李处权
阴泉隐岩壑,长夏发幽植。
深处但闻香,往往樵苏得。
幸不杂薪槱,论价亦何直。
适从支郎舍,远致居士室。 -
452.《池亭小酌》 宋·李覯
客思都无著,临池一醉歌。
唤春呈物象,移性入天和。
月影碎荆玉,波纹纬蜀罗。
相看尽仙骨,俗态已无多。 -
453.《云谷》 宋·释师范
或卷或舒多变态,随呼随应发天真。
谁知路转峰回处,幽鸟啼芳别是春。 -
454.《日夕佳》 宋·释文珦
城市多溷濁,溪山宜避喧。
山色日在门,变态从朝昏。
悠然得之心,真乐方自存。
此心诚不渝,轩冕何足论。 -
455.《吴中作》 宋·释行海
吴王废苑又逢秋,门外沧江日夜流。
有泪不同儿女态,此心多为圣贤愁。
蓼开南浦雁离塞,月上前峰客倚楼。
金户玉堂无梦到,云山亦足比封侯。 -
456.《颂古一百则》 宋·释正觉
切瑳琢磨,变态肴讹。
葛陂化龙之杖,陶家居蛰之梭。
同条生兮有数,同条死兮无多。
末后句,只这是,风舟载月浮秋水。 -
457.《绿萼香梅十树咸淳间自内前买归乱后尚存对之》 宋·舒岳祥
缟衣黄里绿云跗,仟家结束来天隅。
承平故态今尚尔,流落空山成叹吁。
莫对此花被渠恼,惜花情重人先老。
多少当时似玉人,埋没抄场随塞草。 -
458.《缘识》 宋·宋太宗
紫檀金线槽偏蹙,拨弄朱弦敲冰玉。
指法从来天下闻,翻成尽入升平曲。
传之世上五音足,希夷道听化民俗。
盘龙面对压鳌头,玄微风散万般流。 -
459.《和胡俛学士游西池书事》 宋·苏颂
皇都有沧池,近在金商陌。
渊源控河汴,襟带引京索。
众派泻寒光,一鉴涵空碧。
晴明天垂幕,阴霭地滋脉。 -
460.《次韵政老夜坐有怀》 宋·王洋
客行犯萧条,物态如寒冰。
借问松窗人,久客将何营。
答言慕幽禅,怀抱彻欲清。
当年困流俗,鑽纸如痴蝇。