-
1.《祝英台近·惜多才》 宋·佚名
惜多才,怜薄命,无计可留汝。
揉碎花笺,忍写断肠句。
道旁杨柳依依,千丝万缕,抵不住、一分愁绪。
如何诉。 -
2.《世子和前韵有自顾不才惭锡士只缘多病欠朝天》 宋·李思衍
雨露汪洋普汉恩,凤啣丹诏出红云。
拓开地角皆和气,净挟天河洗战尘。
尽道玺书十行下,胜如琴殿五弦薰。
乾坤兼爱无南北,何患云雷复有屯。 -
3.《某尝约才甫游双溪以连雨多事因循未果辱诗督》 宋·强至
共君曾约访烟霞,欲趁芳时物物嘉。
宿诺古人尝有诫,春游今我果成赊。
眼看日下无穷事,肠断风前已落花。
天气清明当趣驾,此诗先寄谪仙家。 -
4.《偶咏不才明主弃多病故人疏之句感孟浩然事作》 宋·赵蕃
吾评孟浩然,雅意作诗人。
死经四百载,赋诗名愈新。
爵禄岂不赏,不义宁贱贫。
身虽遭放还,未必非得亡。 -
5.《时贤多以不才诮我因自咏》 宋·宋庠
我本无心士,终非济世才。
虚舟人莫怒,疑虎石曾开。
蚊负愁山重,葵倾喜日来。
欲将嘲强解,真意转悠哉。 -
6.《寇攘之余谷五斗才易一鸡衰老多病资血味以为》 宋·舒岳祥
昔有尸乡翁,养鸡盖阡陌。
累财千余万,积微利自博。
子美居瀼西,此物尚百翮。
作诗戒宗文,墙东树笼栅。