-
1.《累日多事不复能观书感叹作此诗》 宋·陆游
我生无他长,所得静而简。
出仕三十年,不殖一金产。
四方到为家,所向不容拣。
南游极巨海,西戍掠危栈。 -
2.《衰病不复能剧饮而多不见察戏作此诗》 宋·陆游
平生不持面看人,宁作五湖云水身。
忍穷闭门岂自苦,是中有味敌八珍。
酒杯潋灩鼓吹作,我自悲吒人自乐。
更阑坐睡不得去,如鹰在韝虎遭缚。
丈夫欢乐自有时,遇酒先怯非予衰。
万骑击胡青海岸,此时意气令君看。 -
3.《客叩门多不能接往往独坐至晚戏作》 宋·陆游
贫舍久疏罗酒浆,客来不复倒衣裳。
官情已尽诗情在,世味无余睡味长。
红练带飞穿柳去,锦熏笼暖扑帘香。
萧然自笑浑无事,渔唱声中又夕阳。 -
4.《夜读范至能揽辔录言中原父老见使者多挥涕感》 宋·陆游
公卿有党排宗泽,帷幄无人用岳飞。
遗老不应知此恨,亦逢汉节解沾衣。 -
5.《所居苦多鼠近得一猫子畜之虽未能捕而鼠渐知》 宋·郑刚中
嫩白轻斑尚带痴,敛身摇尾未成威。
已知穴内两端者,祗齧馀蔬少退肥。 -
6.《余少日不能持养志气所暴多矣迩来方喜问学之》 宋·刘学箕
吾非北宫黝,挫名挞诸市。
吾非孟施舍,量虑三军畏。
一堕剌客流,一入力战士。
知一不知二,遂与圣贤异。 -
7.《连日雪未能多曾远逸见惠二首遵欧苏律禁体物》 宋·张镃
鹊冻听无语,鸥饥望不飞。
从饶居士家,亦自到轩稀。
入幕灯生晕,飘池水长肥。
何能巧模写,吟思欠幽微。 -
8.《连日雪未能多曾远逸见惠二首遵欧苏律禁体物》 宋·张镃
待伴犹虚夜,羞明或遇朝。
但依歌袖舞,休向鬓丝飘。
有句清堪比,令人意自消。
暖寒林下具,相就可须招。