-
201.《戏赠友人》 唐·贾岛
一日不作诗,心源如废井。
笔砚为辘轳,吟咏作縻绠。
朝来重汲引,依旧得清冷。
书赠同怀人,词中多苦辛。 -
202.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
203.《反贾客乐(乐府有贾客乐,今反之)》 唐·刘驾
无言贾客乐,贾客多无墓。
行舟触风浪,尽入鱼腹去。
农夫更苦辛,所以羡尔身。 -
204.《陈情献江西李常侍五首》 唐·许棠
二十二三年,游秦复滞燕。
徒陪群彦后,自苦此生前。
径折啼猿树,岩荒喷月泉。
东堂曾受荐,垂白志犹坚。 -
205.《和过张祜处士丹阳故居》 唐·陆龟蒙
胜华通子共悲辛,荒径今为旧宅邻。
一代交游非不贵,五湖风月合教贫。
魂应绝地为才鬼,名与遗编在史臣。
闻道平生多爱石,至今犹泣洞庭人。 -
206.《风人诗四首》 唐·陆龟蒙
十万全师出,遥知正忆君。
一心如瑞麦,长作两岐分。
破檗供朝爨,须怜是苦辛。
晓天窥落宿,谁识独醒人。 -
207.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
208.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
209.《蚕妇》 唐·来鹄
晓夕采桑多苦辛,好花时节不闲身。
若教解爱繁华事,冻杀黄金屋里人。 -
210.《咏史诗·沛宫》 唐·胡曾
汉高辛苦事干戈,帝业兴隆俊杰多。
犹恨四方无壮士,还乡悲唱大风歌。 -
211.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
212.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
213.《七夕》 唐·唐彦谦
露白风清夜向晨,小星垂佩月埋轮。
绛河浪浅休相隔,沧海波深尚作尘。
天外凤凰何寂寞,世间乌鹊漫辛勤。
倚阑殿北斜楼上,多少通宵不寐人。 -
214.《故少师从翁隐岩别墅乱后榛芜感旧怆怀遂有追纪》 唐·郑谷
风骚为主人,凡俗仰清尘。
密行称闺阃,明诚动搢绅。
周旋居显重,内外掌丝纶。
妙主蓬壶籍,忠为社稷臣。 -
215.《谷比岁受同年丈人故川守李侍郎教谕衰晏龙钟益用…自贻》 唐·郑谷
多感京河李丈人,童蒙受教便书绅。
文章至竟无功业,名宦由来致苦辛。
皎日还应知守道,平生自信解甘贫。
孤单所得皆逾分,归种敷溪一亩春。 -
216.《巴江(时僖宗省方南梁)》 唐·郑谷
乱来奔走巴江滨,愁客多于江徼人。
朝醉暮醉雪开霁,一枝两枝梅探春。
诏书罪己方哀痛,乡县征兵尚苦辛。
鬓秃又惊逢献岁,眼前浑不见交亲。 -
217.《山中寄友人》 唐·杜荀鹤
深山多隙地,无力及耕桑。
不是营生拙,都缘觅句忙。
破窗风翳烛,穿屋月侵床。
吾友应相笑,辛勤道未光。 -
218.《山中寄友人》 唐·杜荀鹤
深山多隙地,无力及耕桑。
不是营生拙,都缘觅句忙。
破窗风翳烛,穿屋月侵床。
吾友应相笑,辛勤道未光。 -
219.《入关寄九华友人》 唐·杜荀鹤
坐床难稳露蝉新,便作东西马上身。
醲酒却输耽睡客,好山翻对不吟人。
无多志气禁离别,强半年光属苦辛。
箧里篇章头上雪,未知谁恋杏园春。 -
220.《感秋》 唐·杜荀鹤
年年名路谩辛勤,襟袖空多马上尘。
画戟门前难作客,钓鱼船上易安身。
冷烟粘柳蝉声老,寒渚澄星雁叫新。
自是侬家无住处,不关天地窄于人。