-
81.《拟古》 宋·张九成
萧骚老蚕妇,窈窕深闺女。
闺女曳罗裳,老妇勤机杼。
夜深灯火微,那复凄寒雨。
辛勤贡王宫,弃掷乃如许。
一缕不著身,含愁谁敢语。 -
82.《秋夜寓直即事怀赠萧令公裴侍郎兼通简南省诸友人》 唐·王湾
圣主万年兴,贤臣数载升。
古灵传岳秀,宏量禀川澄。
畿甸举长策,风霜秉直绳。
出车遥俗震,登阁满朝称。 -
83.《同王十三维偶然作十首》 唐·储光羲
仲夏日中时,草木看欲燋。
田家惜工力,把锄来东皋。
顾望浮云阴,往往误伤苗。
归来悲困极,兄嫂共相譊. -
84.《夜泊鹦鹉洲》 唐·钱起
月照溪边一罩蓬,夜闻清唱有微风。
小楼深巷敲方响,水国人家在处同。 -
85.《奉和张舍人阁中直夜思闻雅琴因书事通简僚友》 唐·吕温
迢递天上直,寂寞丘中琴。
忆尔山水韵,起予仁智心。
凝情在正始,超想疏烦襟。
凉生子夜后,月照禁垣深。
远风霭兰气,微露清桐阴。
方袭缁衣庆,永奉南薰吟。 -
86.《奉和张舍人阁中直夜思闻雅琴因书事通简僚友》 唐·吕温
迢递天上直,寂寞丘中琴。
忆尔山水韵,起予仁智心。
凝情在正始,超想疏烦襟。
凉生子夜后,月照禁垣深。
远风霭兰气,微露清桐阴。
方袭缁衣庆,永奉南薰吟。 -
87.《清都夜境(自此至《秋夕》,并年十六至十八时诗)》 唐·元稹
夜久连观静,斜月何晶荧。
寥天如碧玉,历历缀华星。
楼榭自阴映,云牖深冥冥。
纤埃悄不起,玉砌寒光清。 -
88.《清都夜境(自此至《秋夕》,并年十六至十八时诗)》 唐·元稹
夜久连观静,斜月何晶荧。
寥天如碧玉,历历缀华星。
楼榭自阴映,云牖深冥冥。
纤埃悄不起,玉砌寒光清。 -
89.《酬乐天江楼夜吟稹诗,因成三十韵(次用本韵)》 唐·元稹
忽见君新句,君吟我旧篇。
见当巴徼外,吟在楚江前。
思鄙宁通律,声清遂扣玄。
三都时觉重,一顾世称妍。 -
90.《雒中寒夜姚侍御宅怀贾岛》 唐·马戴
夜木动寒色,雒阳城阙深。
如何异乡思,更抱故人心。
微月关山远,闲阶霜霰侵。
谁知石门路,待与子同寻。 -
91.《夜集姚合宅期可公不至》 唐·贾岛
公堂秋雨夜,已是念园林。
何事疾病日,重论山水心。
孤灯明腊后,微雪下更深。
释子乖来约,泉西寒磬音。 -
92.《冬除夜书情》 唐·卢延让
兀兀坐无味,思量谁与邻。
数星深夜火,一个远乡人。
雁翥天微雪,风号树欲春。
愁章自难过,不觉苦吟频。 -
93.《鹧鸪天(过湖阴席上赠妓)》 宋·苏庠
梅妒晨妆雪妒轻。
远山依约学眉青。
樽前无复歌金缕,梦觉空余月满林。
鱼与雁,两浮沈。
浅颦微笑总关心。
相思恰似江南柳,一夜春风一夜深。 -
94.《玉楼春(赋梨花)》 宋·史达祖
玉容寂寞谁为主。
寒食心情愁几许。
前身清澹似梅妆,遥夜依微留月佳。
香迷胡蝶飞时路。
雪在秋千来往处。
黄昏著了素衣裳,深闭重门听夜雨。 -
95.《摊破浣溪沙(潭上夜归)》 宋·刘辰翁
醉里微寒著面醒。
天风不展帽欹倾。
行过溪深松雪下,夜三更。
白白野田铺似月,E7FDE7FD沙路踏如冰。
不见剡溪三百曲,一舟横。 -
96.《夜月渡江》 清·沈德潜
万里金波照眼明,布帆十幅破空行。
微茫欲没三山影,浩荡还流六代声。
水底鱼龙惊静夜,天边牛斗转深更。
长风瞬息过京口,楚尾吴头无限情。 -
97.《悼内十一首》 明·于谦
垂老光阴两鬓皤,细君弃我竟如何!
夫妻一旦世缘尽,儿女百年恩爱多。
小阁空悬台上镜,春衣谁试箧中罗。
客边闻讣肠先断,泪落西风鼓缶歌。 -
98.《题涌月亭二首》 宋·黄子善
星河耿耿障云披,剑气峥嵘彻紫微。
轮辗碧空凌象纬,波翻清影射窗扉。
寒光照夜潜蛟动,皓色穿林宿鸟飞。
草树无烟衣有露,夜深吟赏欲忘归。 -
99.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
100.《庚子冬夜宿郡馆怀白从古》 宋·章纶
高馆天寒霜露浓,思君深隐翠微重。
月华绕树无飞鹊,云飞蟠泥有蛰龙。
石鼎赋诗犹脱略,银灯看剑每从容。
孤怀展转不成寐,为发城头半夜钟。