-
1.《夜坐见白发寄别朱仲开张瓯江》 明·陈鹤
坐久北风起,江声带远沙。
客愁初到鬓,乡梦不离家。
林静无残叶,灯寒有落花。
怀君夜难寐,别绪转如麻。 -
2.《秋夜不寐寄崔温进士》 唐·周朴
愁多难得寐,展转读书床。
不是旅人病,岂知秋夜长。
归乡凭远梦,无梦更思乡。
枕上移窗月,分明是泪光。 -
3.《不寐》 明·郑善夫
反侧终难寐,寒天候不明。
经旬淹厉气,永夜厌滩声。
万事呻吟外,他乡儿女情。
还闻丧良友,展转泪交横。 -
4.《不寐》 宋·方回
孤灯独榻夜难晨,秋气初寒展转频。
每怪未尝成梦寐,自怜何苦费精神。
非关世事兼身事,欲学贤人与圣人。
更著冰霜当七十,向来虚费几青春。 -
5.《秋夜不寐》 明·孙一元
造物终难料,夜长耿不眠。
酒醒灯晕里,秋堕叶声边。
盆盎乾坤梦,溪山藜苋缘。
平生陈正字,死不受人怜。 -
6.《病中夜思》 宋·方回
垂及七旬叟,行将三伏时。
归期秋未定,病势夜尤危。
眼困终难寐,心明尚可医。
阴寒伺阳燠,间隙不容丝。 -
7.《岁暮》 南北朝·谢灵运
殷忧不能寐,苦此夜难颓。
明月照积雪,朔风劲且哀。
运往无淹物,年逝觉已催。 -
8.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
9.《霅溪夜宴诗(申屠先生献境会夜宴诗)》 唐·水神
行殿秋未晚,水宫风初凉。
谁言此中夜,得接朝宗行。
灵鼍振冬冬,神龙耀煌煌。
红楼压波起,翠幄连云张。 -
10.《同清江师月夜听坚正二上人为怀州转法华经歌》 唐·朱湾
若耶谿畔云门僧,夜闲燕坐听真乘。
莲花秘偈药草喻,二师身住口不住。
凿井求泉会到源,闭门避火终迷路。