-
81.《杂言(一作义净诗)》 唐·慧净
观化祇山顶,流睇古王城。
万载池犹洁,千年苑尚清。
仿佛影坚路,摧残广胁楹。
七宝仙台亡旧迹, -
82.《与无行禅师同游鹫岭瞻奉…杂言诗(一作慧净诗)》 唐·义净
观化祇山顶,流睇古王城。
万载池犹洁,千年苑尚清。
仿佛影坚路,摧残广胁gJ.七宝仙台亡旧迹,四彩天花绝雨声。 -
83.《奉酬于中丞使君郡斋卧病见示一首》 唐·皎然
宿昔祖师教,了空无不可。
枯槁未死身,理心寄行坐。
仁公施春令,和风来泽我。
生成一草木,大道无负荷。 -
84.《鵩鸟赋》 两汉·贾谊
谊为长沙王傅三年,有鵩飞入谊舍。
鵩似鸮,不祥鸟也。
谊即以谪居长沙,长沙卑湿,谊自伤悼,以为寿不得长,乃为赋以自广也。
其辞曰:单阏之岁兮,四月孟夏,庚子日斜兮,鵩集予舍。 -
85.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
86.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。 -
87.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
88.《朝中措(丁亥益阳贺王宜之)》 宋·赵师侠
眉间黄色喜何如。
花县拜恩初。
五品荣颁命服,十行祗奉天书。
萱堂绣阁,均封大邑,盛事同居。
此日银章朱绂,行看玉带金鱼。 -
89.《水调歌头(和赵用锡)》 宋·陈亮
事业随人品,今古几麾旌。
向来谋国,万事尽出汝书生。
安识鲲鹏变化,九万里风在下,如许上南溟。
斥鷃旁边笑,河汉一头倾。 -
90.《虞美人》 宋·刘辰翁
魏家品是君王后。
岂比昭容袖。
风吹满院绣囊香。
谁赐大师师号、退昭阳。
飞霞一落无根蒂。
空堕重华泪。
离披正午盛时休。
闲为思王重赋、洛神愁。
(御爱紫) -
91.《瑞鹤仙》 宋·周密
幅,霞翁领客落成之。
初筵,翁俾余赋词,主宾皆赏音。
酒方行,寄闲出家姬侑尊,所歌则余所赋也。
调闲婉而辞甚习,若素能之者。 -
92.《望江南》 宋·净圆
西方好,我佛大慈悲。
但具三心圆十念,即登九品越三祇。
神力不思议。
临执尽,接引定无疑。 -
93.《括一丛花》 宋·林正大
知章骑马似乘船。
落井眼花圆。
汝阳三斗朝天去,左丞相、鲸吸长川。
潇酒宗之,皎如玉树,举盏望青天。 -
94.《步蟾宫》 宋·章耐轩
未开大如木犀蕊。
开后是、梅花小底。
悠然只欲住山林,肯容易、结根城市。
叶儿又与冬青比。
算何止、香闻七里。
不因山谷品题来,谁知道、是水仙兄弟。 -
95.《满江红(税官之扬州任)》 宋·邵桂子
离却京华,到这里、二千八百。
穷醋大、齐齐整整,岂无贷揭。
随地平章花与柳,为天评品风和月。
只留得、一管钝毛锥,一丸墨。 -
96.《兰亭集序/兰亭序》 魏晋·王羲之
永和九年,岁在癸丑,暮春之初,会于会稽山阴之兰亭,修禊事也。
群贤毕至,少长咸集。
此地有崇山峻岭,茂林修竹;又有清流激湍,映带左右,引以为流觞曲水,列坐其次。
虽无丝竹管弦之盛,一觞一咏,亦足以畅叙幽情。 -
97.《襄王不许请隧》 先秦·佚名
晋文公既定襄王于郏,王劳之以地,辞,请隧焉。
王弗许,曰:“昔我先王之有天下也,规方千里,以为甸服,以供上帝山川百神之祀,以备百姓兆民之用,以待不庭、不虞之患。
其馀,以均分公、侯、伯、子、男,使各有宁宇,以顺及天地,无逢其灾害。
先王岂有赖焉?内官不过九御,外官不过九品,足以供给神祇而已,岂敢厌纵其耳目心腹,以乱百度?亦唯是死生之服物采章,以临长百姓而轻重布之,王何异之有?”“今天降祸灾於周室,余一人仅亦守府,又不佞以勤叔父,而班先王之大物以赏私德,其叔父实应且憎,以非余一人,余一人岂敢有爱也?先民有言曰:‘改玉改行。 -
98.《高祖功臣侯者年表》 两汉·司马迁
正义高祖初定天下,表明有功之臣而侯之,若萧、曹等。
太史公曰:古者人臣功有五品,以德立宗庙、定社稷曰勋,以言曰劳,用力曰功,明其等曰伐,积日曰阅。
封爵之誓曰:“使河如带,泰山若厉,国以永宁,爰及苗裔。
”始未尝不欲固其根本,而枝叶稍陵夷衰微也。 -
99.《与韩荆州书》 唐·李白
白闻天下谈士相聚而言曰:“生不用封万户侯,但愿一识韩荆州。
”何令人之景慕,一至于此耶!岂不以有周公之风,躬吐握之事,使海内豪俊,奔走而归之,一登龙门,则声价十倍!所以龙蟠凤逸之士,皆欲收名定价于君侯。
愿君侯不以富贵而骄之、寒贱而忽之,则三千之中有毛遂,使白得颖脱而出,即其人焉。
白,陇西布衣,流落楚、汉。 -
100.《应科目时与人书》 唐·韩愈
月日,愈再拜:天地之滨,大江之濆,有怪物焉,盖非常鳞凡介之品匹俦也。
其得水,变化风雨,上下于天不难也。
其不及水,盖寻常尺寸之间耳,无高山大陵旷途绝险为之关隔也,然其穷涸,不能自致乎水,为獱獭之笑者,盖十八九矣。
如有力者,哀其穷而运转之,盖一举手一投足之劳也。