-
41.《天下第二钟歌》 宋·艾性夫
濒江破寺如胶舟,大镛露立寒飕飕。
金绳铁纽作断绠,土花苔碧生栾头。
我来摩挲考岁月,偻指落落三百秋。
想当营度欲鼓火,野鬼夜哭山精愁。 -
42.《钧天》 宋·毛吾竹
鸢飞鱼跃,凫短鹤长。
各适其适,孰尤彼苍。
奈何人异於万物,身备乎五常。
学关乎经济,志效乎忠良。 -
43.《江南四忠节国之纪也歌以哀之》 宋·唐泾
同时人物今犹昨,只有先生死朔方。
殿下青衣晋天子,窖间白发汉中郎。
平生东海心犹壮,千古西山骨亦香。
三复累臣吟啸集,天荒地老气苍苍。 -
44.《吾兄文夫宦游天台余将官於江左不胜感离之情》 宋·王淹
田园久芜没,何适为故乡。
眷兹南阳阡,松柏日苍苍。
但根云边茅,无地安藜床。
采蕨饮江水,此人那得忘。 -
45.《临云叹》 明·葛高行文
临高云而三叹兮,抚简册以致思。
步花阴而四顾兮,内伤悲而移时。
睹扶光之如箭兮,哀岁月其难追。
仰浮云之飘飘兮,志凛然而与世披。 -
46.《香菌出括苍山谷中其味香滑绝妙昔尝欲献之寿》 宋·姜特立
薰蒸应地德,香滑异园蔬。
天花非尔伦,金芝恐其余。
雅宜斋庖荐,不受羊羹污。
将欲献天子,谁为达区区。 -
47.《王丞分惠碧桃树再赋奉谢》 宋·戴表元
水星之精天上游,春风岁岁苍龙头。
偶然根叶著下土,散作人间百花树。
莫疑君家此花无种生,定是天上苍龙精。
白玉之趺青玉簇。 -
48.《退老堂》 宋·李处权
我公自言老,能事如少年。
我公自言退,人材望陶甄。
公功在本朝,本朝方赖焉。
公德在斯民,斯民宁舍旃。 -
49.《赵德麟召还诗帖赞》 宋·岳珂
昔东晋王茂弘诸人,登新亭,望长淮,自谓风景不殊,举目有山河之异。
至今想之, -
50.《琴操十首·猗兰操》 唐·韩愈
(孔子伤不逢时作。
古琴操云:习习谷风,以阴以雨。
之子于归,远送于野。
何彼苍天,不得其所。 -
51.《客有诵袁蒙斋得雨酬倡之什辄赓元韵志喜也呈》 宋·郑清之
娲石补天玻璃声,遇坎为雨离为晴。
金乌玉兔旁午出,百二十官称常明。
下土臣敢再拜问,谁主风催民耕。
天江津河尾北见,玉井水浆参左横。 -
52.《太极诗上范天碧侍郎》 宋·陈普
涵涵六合八肱裹,类聚化生何可纪。
固然两人阴与阳,大要一个不得已。
所从无声亦无臭,所出如彼复如此。
成象效法森目前,大自三才小一虮。 -
53.《沁园春·壬戌之秋》 宋·刘将孙
壬戌之秋,七夕既望,苏子泛舟。
正赤壁风清,举杯属客,东山月上,遗世乘流。
桂棹叩舷,洞箫倚和,何事呜呜怨泣幽。
悄危坐,抚苍苍东望,渺渺荆州。 -
54.《清平乐 重题碧梧苍石图候 凄断·人语西风》 元·陆行直
来雁。
可怜瘦损兰成。
此友人张叔夏赠余之作也。
余不能记忆,於至治元年仲夏二十四日,戏作碧梧苍石,与冶仙西窗夜坐,因语及此。 -
55.《次韵胡少瀹题梁王山蟠松诗》 宋·刘倓
长松上捎日月宫,昂霄耸壑材甚雄。
不肯甘心卧云巘,有时见梦十八公。
汗颜血指,那知大匠自有体。
斩伐丁丁,朝夕聒人幽耳聋。 -
56.《长江送别图送周平叔之通州丞》 元·成廷珪
福山苍苍倚天碧,狼山巉巉生铁色。
两山当江作海门,力尽神鞭驱不得。
沧波万里从西来,楚尾吴头天一壁。
阴风转地鲸怒翻,黑雾连空龙起立。 -
57.《范老前岁相别,约归括苍,便游四明,今不知》 宋·范成大
春色重来意未阑,故人一去肯复还。
括苍洞天归旧隐,补陀海岸寻神山。
杖屦云烟远游乐,衣裳风雪行路难。
鸿飞冥冥鸥浩荡,安得置之鸡鹜间? -
58.《僦居小室之西有隙地不满十步新岁后稍暖每开》 宋·张耒
苍苍老桧已消雪,冉冉烟芜欲◇妍。
围得青春数亩地,断将平楚一方天。
春风入户如相觅,新月低窗最可怜。
老子婆娑便终日,一壶春酒与周旋。 -
59.《胡公疏示祖择之卢氏石诗和之》 宋·梅尧臣
远州太守蓬山客,来过卢家寻怪石。
卢家百物今已空,唯石难移留旧迹。
埋没尚存三四分,雨淋日炙如皴皵。
太守恻然呼健儿,荷锄秉锸争来役。 -
60.《题苍玉轩》 宋·王炎
羽客家何在,翠微有仙躅。
谁谓绛阙远,功行要纯熟。
小筑开壶天,燕坐媚幽独。
室中阅丹经,檐外养修竹。