-
1.《逍遥游(节选)》 先秦·庄周
北冥有鱼,其名为鲲。
鲲之大,不知其几千里也。
化而为鸟,其名为鹏。
鹏之背,不知其几千里也,怒而飞,其翼若垂天之云。 -
2.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
3.《千年调(开山径得石壁,因名曰苍壁,出望外,意天之所赐邪,喜而赋之)》 宋·辛弃疾
左手把青霓,右手挟明月。
吾使丰隆前导,叫开阊阖。
周游上下,径入寥天一。
览县平声圃,万斛泉,千丈石。 -
4.《次韵刘泾见寄》 宋·苏辙
天之苍苍亦何有,亦有云汉为之章。
人生混沌一气耳,嘿嘿何用知肺肠。
孔公孟子巧言语,剖瓢插竹吹笙簧。
含宫吐角千万变,坐令隐伏皆形相。 -
5.《仲昭约明岁游天台雁荡先以逍遥衣见赠作张公》 明·王叔承
范生有约登翠微,天台雁荡余当归。
山中鹤翎堕仙氅,秋风赠我逍遥衣。
衣作逍遥游,歌酬缥缈句。
江帆昨泛东西九,洞府微茫在烟树。 -
6.《致政王殿丞逍遥亭》 宋·黄庭坚
漆园著书五十二,致意最在逍遥游。
後来作者逐音响,百一未必知庄周。
幽人往往泥出处,俗士不可与庄语。
逍遥如何,一蛇一龙。 -
7.《送人之苍梧》 宋·林逋
侧身南望但依依,片席乘风去似飞。
莫谓苍梧在天末,帝乡看逐白云归。 -
8.《送吴利见主簿之苍梧》 宋·陶弼
南极苍梧郡,江山号胜游。
海天晴动水,峡月夜随舟。 -
9.《满江红(送王实之)》 宋·刘克庄
天壤王郎,数人物、方今第一。
谈笑里、风霆惊座,云烟生笔。
落落元龙湖海气,琅琅董相天人策。
问如何、十载尚青衫,诸缑客。 -
10.《中宗祀昊天乐章·豫和》 唐·佚名
天之历数归睿唐,顾惟菲德钦昊苍。
撰吉日兮表殷荐,冀神鉴兮降闓阳。 -
11.《自讼》 宋·王安石
孔子见南子,子路为不怡。
欲从公山氏,勃郁见色辞。
道如天之苍,万物不能缁。
弟子尚不信,况余乏才资。 -
12.《闻灵皎师自信州归越以诗招之》 宋·林逋
天师苍翠横金锡,地藏清凉掩竹扉。
千里白云随野步,一湖明月上秋衣。
诗寻静语应无极,琴弄寒声转入微。
我亦孤山有泉石,肯来松下共忘机。 -
13.《刘器之阴山七骑图》 宋·孔武仲
北风飒飒边云黄,飞沙噎日天惨苍。
驾鹅鸣哀雁不翔,七骑正出阴山旁。
山傍阴尘岁无阳,鸟飞堕翼人立僵。
犯寒跨鞍知悍强,以此决战谁能当。 -
14.《祭十二郎文》 唐·韩愈
年、月、日,季父愈闻汝丧之七日,乃能衔哀致诚,使建中远具时羞之奠,告汝十二郎之灵:呜呼!吾少孤,及长,不省所怙,惟兄嫂是依。
中年,兄殁南方,吾与汝俱幼,从嫂归葬河阳。
既又与汝就食江南。
零丁孤苦,未尝一日相离也。 -
15.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
16.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
17.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
18.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
19.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
20.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。