-
221.《冯公岭》 元·许谦
层峦叠嶂危相倚,乱石飘风涌秋水。
寒松荒草间苍黄,照眼峥嵘三十里。
初如井底观天门,一峰巍然中独尊。
萦回百折至绝顶,俯视众岭来儿孙。 -
222.《八月廿三日夏店驿遇国公入奏得云字》 明·白范
玉塞函封上紫宸,清秋使节净埃氛。
寸心已近长安日,万骑犹屯朔漠云。
丹陛敷陈天语问,青蒲奏对史臣闻。
老夫白首辕门下,惟待将军蚤策勋。 -
223.《三陈公佥事祚中丞察侍郎瓒》 明·何允泓
国论倚台谏,悠悠难具论。
昌言风已微,钩党日愈新。
柱下树荆棘,夕垣伏戈矜。
深宫沉白简,天语隔紫宸。 -
224.《同鸿山公过思闲草堂》 明·王懋明
黄叶满村巷,幽人成隐居。
水田禾刈后,家瓮酒香初。
地僻鸟群逸,天寒山翠疏。
衡门笑语罢,新月映前墟。 -
225.《无逸殿直舍和少师夏公韵》 明·严嵩
灯烛通宵晃禁庐,雾窗云阁近宸居。
瑞烟入座香浮苑,寒影窥帘月到除。
缑岭乍闻丹凤吹,穀城先访赤松书。
归来未向人间说,天语亲承燕对余。 -
226.《奉和成伯大雨中会客解嘲》 宋·苏轼
乐事难并真实语,坐排用意多乖误。
兴来取次或成欢,瓦钩却胜黄金注。
我生祸患久不择,肯为一时风雨阻。
天公变化岂有常,明月行看照归路。 -
227.《用前韵答西掖诸公见和》 宋·苏轼
双猊蟠础龙缠栋,金井辘轳鸣晓瓮。
小殿垂帘白玉钩,大宛立仗青丝鞚。
风驭宾天云雨隔,孤臣忍泪肝肠痛。
羡君意气风生坐,落笔纵横盘走汞。 -
228.《戏作鮰鱼一绝》 宋·苏轼
粉红石首仍无骨,雪白河豚不药人。
寄语天公与河伯,何妨乞与水精鳞。 -
229.《和柳子玉过陈绝粮二首》 宋·苏轼
风雨萧萧夜晦迷,不须鸣叫强知时。
多才久被天公怪,阙食惟应爨妇知。
杜叟挽衣那及胫,颜翁食粥敢言炊。
诗人情味真尝遍,试问于君底事亏。 -
230.《万松亭(并叙)》 宋·苏轼
麻城县令张毅,植万松于道周以芘行者,且以名其亭。
去未十年,而松之存者十不及三四。
伤来者之不嗣其意也,故作是诗。
十年栽种百年规,好德无人助我仪。 -
231.《次温伯用林公正、刘庆充倡和韵》 宋·范成大
前山後山梅子雨,屯云日夜相吞吐。
长林绝壑望不到,时有樵归说逢虎。
奔溪朝来忽怒涨,夹岸柳梢余尺许。
屋头未放浓岚散,苦忆清风泛琼宇。 -
232.《太师魏国史公挽歌词》 宋·陆游
垄干劳久戍,大将未班师。
抗议回天意,忘身为圣时。
人心嶮莫测,时事远难知。
汗简方传信,孤生欲语谁! -
233.《雪霁》 宋·陆游
米尽囊空莫问渠,天公自解养迂疏。
雪泥壅路断来客,朝日满窗宜读书。
渐暖横林闻语鸟,乍晴幽圃富嘉蔬。
东家小蹇那须借,早晚吾儿送鹿车。 -
234.《望霁》 宋·陆游
夜雨勿厌空阶声,天公欲作明朝晴。
明朝甲子最畏雨,榜舟入市闻古语。
今年雨阳俱及时,麦已入仓云四垂。
雨来不驶亦不迟,大点如菽细如丝。
徐徐云开见杲日,晚禾吹花早禾实。
但令有米送官仓,豆饭藜羹甘似蜜。 -
235.《离成都後却寄公寿子友德称》 宋·陆游
萧条常闭爵罗门,点检朋侪几个存?吾道将为天下裂,此心难与俗人言。
逢时尚可还三代,掩卷何由作九原。
寄语龟城旧交道,新凉殊忆共清尊。 -
236.《雪晴》 宋·杨万里
天公有诏放朝晴,排遣云师嬾未行。
头上忽张青玉伞,海东涌出紫金钲。
雪山冰谷居然暖,银屋瑶台分外明。
二十四船人笑语,寒声一变作春声。 -
237.《卧病读韦苏州诗呈无咎》 宋·张耒
闲官无吏课,未午省中归。
端居属微疾,偃卧度秋辉。
书帙纷几席,减谷亦清羸。
庭花败风雨,晚蝶弄余姿。 -
238.《和东坡送仲天贶王元直六言韵五首》 宋·黄庭坚
两公六字语妙,独我一双眼明。
笔似出林鸟翼,诗如落涧泉声。 -
239.《次韵赵公直赏心亭醵会古风》 宋·周必大
晋人夸新亭,假日辄高会。
中间伯仁辈,未免楚囚对。
江山犹古昔,人物已暧昧。
东郊今保厘,翠华记行在。 -
240.《病起》 宋·白玉蟾
我爱山水清,淘洗诗中俗。
朅来山水间,白昼卧茅屋。
天公知此癖,复还我以病。
病中翫山水,诗句觉愈胜。