-
241.《崇德阁下答诸公不语禅》 宋·邵雍
浩浩长空走日轮,何烦苦苦辩根尘。
鹏程万里非由驾。
鹤筭三千别有春。
铅锡点金终属假,丹青画马妄求真。
请观风急天寒夜,谁是当门定脚人。 -
242.《响应祷雨寄苏文忠公》 宋·毛滂
雪意不肯休,垂垂阁云端。
余暖蒸衣裘,热作堕指过时。
曛黄阴雨来,俄忽急雨{上雨下漫}。
空阶答檐语,跳珠上阑干。 -
243.《冬至雪》 宋·苏辙
旱久魃不死,连阴未成雪。
微阳九地来,颠风三日发。
父老窃相语,号令风为节。
讲武罢冬夫,畿甸休保甲。 -
244.《佛池口遇风雨》 宋·苏辙
长江五月多风暴,欲行先看风日好。
此风忽作东南来,阴云如涌拨不开。
惊雷往还转车毂,狂波低昂起坑谷。
中流一叶那复持,卷舒已付天公知。 -
245.《礼部尚书洪公挽歌词》 宋·葛立方
守节冰天十五霜,归来飞语又炎方。
正欣射雁还幽窖,旋复飞鸢堕瘴乡。
位不当材仅喉舌,寿难酬德遽膏肓。
八龙共侈荀门庆,虽厄龙蛇殆不亡。 -
246.《对梅》 宋·韩元吉
吏事纷俗语,新诗因难成。
朝来见梅花,诗兴还自生。
江头十日雨,云色开小晴。
高山带微雪,北客眼为明。 -
247.《胡文定公挽诗三首》 宋·刘子翚
有意扶名教,躬行语默中。
楷模陶士器,药石补天聪。
衡岳邻新卜,伊川道已东。
传经知有子,接武大明宫。 -
248.《同胡原仲吴公路游清湍亭赋诗得流字》 宋·刘子翚
出山曾几时,桂露飒已秋。
兴来任两屐,散此默默忧。
岚光近仍灭,鸟语静忽流。
新亭迥临危,急润循岩陬。 -
249.《次韵和石末公春晴诗》 明·刘基
幽禽啧啧语朝阳,细绿骎骎入女桑。
天上深宫调玉烛,人间和气应勾芒。
赤眉青犊终何在,白马黄巾莫漫狂。
将帅如林须发踪,太平功业望萧张。 -
250.《和永叔思白兔戏答公仪忆鹤杂言》 宋·王珪
兔自明月窟中出,鹤从群玉峰头下。
人间俗眼未尝窥,已为两家藏以诧。
玉堂词人本仙材,光芒偶落银河罅。
谪向埃尘五十春,所趣无一不潇洒。 -
251.《良辰》 宋·吴则礼
良辰入奇怀,端欲挽我行。
幽花迎人笑,欣然媚柴荆。
春醪处处佳,姑泻浊与清。
好鸟何许来,日暮独一鸣。 -
252.《向赵圣源请赋云壑诗会余东去西来匆匆不暇今》 宋·吴则礼
王孙吾辈人,著身一云壑。
五斗炊官仓,糟丘初不恶。
天公亦好奇,与著寻山屩。
大笑杜陵翁,不嗔驴失脚。 -
253.《移菊》 宋·吴则礼
爱此秋气凉,捐书坐北户。
黄华手自栽,开花忽无数。
朔风吹寒云,色映茅檐暮。
起立伫幽香,泥衣有零露。 -
254.《待众官致语口号》 宋·陈造
公堂锦绣映簪绅,不著人间一点尘。
地窄尚堪红袖举,情孚那复白头新。
蔗浆玉醴壶天晚,翠盖红贴暑月春。
况是山城无一事,醉乡宾主属吾人。 -
255.《曹溪道中呈何公显》 宋·李弥逊
笋舆访古出秋原,山网重重护石田。
水接桃花源上路,人行巫女峡中天。
要令陶冶夸盘谷,何必丹青貌辋川。
寄语能诗何不部,笔端应许见云烟。 -
256.《次韵康平仲侍郎丛丞相张公登倚云停二首》 宋·李弥逊
相君题品到林泉,大榜新书亦烂然。
云护山根藏小鲁,风携人语动诸天。
放怀对客忘青白,随意传觞任圣贤。
谁谓瓯闽甘远俗,他时物物待陶甄。 -
257.《复和怜字韵二首》 宋·吴芾
拟归林下度余年,底事天公不见怜。
新岁已惊青鬓换,故园还想绿阴连。
敢萌痴意贪非据,但欲冥心任自然。
今日有谁闻此语,只应白石与清泉。 -
258.《和胡经仲中秋》 宋·吴芾
平生恶晻昧,虚空光陆离。
心与此月同,不容一毫疵。
恨月有圆缺,不得常清奇。
每欲语天公,仍斫此桂枝。 -
259.《元质偶招客饮为赋此篇》 宋·李流谦
晓风吹花枝,晓雨濯花色。
裁缀为好春,天公不遗力。
啼禽强领解,对花语移日。
世事岂易料,搔首鬓毛白。 -
260.《观文殿学士赵公挽词》 宋·楼钥
千古盛周宗,皇朝实比隆。
位多穷贵爵,谁见立王功。
一语国先定,寸心天与通。
龙飞稽事实,信史诏无穷。