-
201.《沁园春·混沌之中》 元·侯善渊
混沌之中,恍惚存亡,何所运为。
自妆分天地,三才应化,山川华丽,秀野兰芝。
日月鲜明,移神显焕,洞晓阴阳合圣机。
通爻象,离龙坎虎,二兽相持。 -
202.《寄罗机宜竟陵督捕六首》 宋·项安世
共是天家赤子,可怜地下游魂。
去草固嫌滋蔓,遏流须藕澄冰。 -
203.《代作五首》 宋·项安世
一点阴机初昼迟,十分阳德正开离。
后王诰命章施日,天地文明盛丽时。
历草自生萧相叶,桂花须占郄诜枝。
千钟顿止真堪畏,万石他年更不疑。 -
204.《八月十四日送叶子谦自会稽游江观湖归闽》 宋·王铚
倾盖论交意已倾,断弦重续喜君听。
山川妙意藏千古,天地神机在六经。
朝夕事皆翻覆手,古人情寄短长亭。
涛江君往观秋注,万顷涨溟无浅行。 -
205.《解棋》 宋·艾性夫
两雄相持机不发,一着输先智相轧。
退守皆虞虎穴空,通和不肯鸿沟割。
危枰已属堕甑里,巧势争看强弩末。
疲思嘿嘿鬼神寂,密运茫茫天地阔。 -
206.《和方机宜》 宋·陈宓
侵晓同穿紫翠寒,轻云随步去仍还。
谁言滨海无多地,着得擎天有底山。
空阔望中愁目短,险巇历尽觉心顽。
石田樵汲真堪絬,岂惜疏茅结一间。 -
207.《追次郡君至节韵》 宋·方回
天地育万物,风霜非作威。
阴阳互阖辟,造化潜玄机。
冻树根本固,宿莽芽甲微。
外貌若杭死,其中春已归。 -
208.《霜晴》 宋·方回
霜晴暖意融,閒步日阴中。
摘菊惊黄蝶,移葵堕碧虫。
不因机偶动,但见色俱同。
天地诗人少,谁怜有此翁。 -
209.《和曾端伯安抚养生歌》 宋·郭印
大道靡涉多歧,迷涂争求捷径。
采御未免摇精,道引止能祛病。
服食一藏偏强,烧炼千金或罄。
纷纷小法小功,往往匪清匪净。 -
210.《上李西美制置》 宋·郭印
谛观天地间,物物无非易。
有情洎无情,与我固真一。
伏羲未仰俯,卦象已先画。
乾坤易之门,神机尽开辟。 -
211.《赠宝胜主僧》 宋·李处权
木落山重重,溪长雨霏霏。
云惨伤客容,风饕裂征衣。
我行已千里,恨无羽翰飞。
倒帆近古寺,烟钟深翠微。 -
212.《示日本景用禅人》 宋·释绍昙
日本国与大唐国,一片皇风无间隔。
如将枣置针锋,破草鞋跟天地窄。
上人满腹{上祝下土}疑团,夷夏区分扣牧间。
老懒不能分说得,隔林春鸟语绵蛮。 -
213.《逝水》 宋·释文珦
逝水向东流,前后浪相续。
尼父达机兆,川上叹不足。
人生天地间,百年诚短促。
菁华草头露,光景风中烛。 -
214.《金刚随机无尽颂·大乘正宗分第三》 宋·释印肃
富嫌千口少,烦恼何时了。
地狱与天堂,历历无人晓。 -
215.《金刚随机无尽颂·福智无比分第二十四》 宋·释印肃
世界须弥主,法身遍寰宇。
拄地复撑天,切忌知人举。 -
216.《金刚随机无尽颂·离色离相分第二十》 宋·释印肃
色相因缘离,须明真智慧。
古镜复重磨,照天更照地。 -
217.《金刚随机无尽颂·叹仰流通》 宋·释印肃
钦闻如是经,遍吉示知音。
天上及地下,尽属法王心。 -
218.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
肃萧而秋,万化潜收。
英英而春,群彙舒伸。
天地之间谁造物,枢机之发是何人。 -
219.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
蛰梭未飞,肌肤不把。
老虎似衰,眼力犹威。
头须霜雪坞,舌颊风雷机。
气爽秋高河汉阔,霁寒夜永斗牛辉。
阴阳爻象,天地范围。
借伴来也,相逢庶几。 -
220.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
坐忘是非,默见离微。
佛祖之陶冶,天地之范围。
髑髅眉底眼,空劫句中机。
青原赭色麒麟步,药峤金毛师子威。
相逢捉手,大道同归。