-
161.《读蜀志》 唐·李中
鼎分天地日,先主力元微。
鱼水从相得,山河遂有归。
任贤无间忌,报国尽神机。
草昧争雄者,君臣似此稀。 -
162.《偶作二首》 唐·贯休
新诗一千首,古锦初下机。
除月与鬼神,别未有人知。
子期去不返,浩浩良不悲。
不知天地间,知者复是谁。 -
163.《送吴融员外赴阙》 唐·贯休
汉文思贾傅,贾傅遂生还。
今日又如此,送君非等闲。
云寒犹惜雪,烧猛似烹山。
应笑无机者,腾腾天地间。 -
164.《万年欢(丙午生日)》 宋·程大昌
老钝迂疏,尽世间乐事,不忄欠不觑。
痴向韦编,根究卦爻来处。
浑沌包中天地。
谢东家、从头指示。 -
165.《摸鱼儿(九日登平山和赵子固帅机)》 宋·张榘
望神京、目断烟草,青天长剑频倚。
香街十里朱帘月,空想当年华丽。
堪叹处。
渺沙霭蒹葭,咿啭雁声起。 -
166.《寓兴七首》 宋·魏野
天地劳覆载,日月劳往还。
此尚不能息,何况在其间。
鸟兽饮食外,悠悠无食悭。
如何人异此,昼夜机相关。
顾我道何如,心足身长闲。 -
167.《仙蜕》 宋·李仲光
昼夜本循环,天地均此理。
人生出入机,昼夜差可拟。
仙家学蝉蜕,脱然遗腐胔。
白骨尚珍藏,似未忘生死。 -
168.《满江红·太极浑沦》 元·王*
太极浑沦,才开口、便分仁义。
把清真支离,大道已废。
世事机谋求愈远,人情往复相牵系。
都不如、收拾早回头,安心意。 -
169.《次韵》 宋·叶茵
时清叹陆沈,楚泽伴渔吟。
探索圣贤语,发明天地心。
无机棋少著,有趣树多阴。
坐上皆知已,赓酬夜向深。 -
170.《和此阳先生感兴诗二十首》 宋·刘黻
仰观复俯察,上下融真机。
元气无奇耦,鱼跃茑自飞。
神圣奠中域,静动心勿违。
天地敛诸躬,照以日月辉。
逊志纳众有,先虑周万微,胞与岂不夥,游泳皇极归。 -
171.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,陶然与世忘。
细听泉漱玉,那羡佩鸣孬。
乳燕飞閒宇,新篁出矮墙。
静观机不息,天地为谁忙。 -
172.《赠钱肃润》 清·魏耕
扶桑海水波,烛龙光景微。
蟾魄相沦惑,天地纷无禧。
苍梧狩不还,烈士志亦危。
喟然起西游,泛舟昆明池。 -
173.《三韵杂咏七首》 宋·李若川
础润湿欲雨,月晕知有风。
大哉天地理,机熟潜可通。
念彼在世人,心隐无由穷。 -
174.《读易堂》 宋·刘仲堪
八卦既成列,幽赞天地功。
邈哉九圣意,究此□堂中,□机□严□,华□□涧松。
□□理傥析,欲游学□踪。 -
175.《颂古九首·百丈再参马祖》 宋·释梵言
风云会合又相期,觌面难明第一机。
霹雳一声天地迥,西河师子却生儿。 -
176.《颂古十二首》 宋·释智深
好手呈机不露锋,惯将双剑定雌雄。
忽雷迸出惊天地,华岳三峰倒卓空。 -
177.《次韵鲁参政观潮》 元·柳贯
怒潮卷雪过樟亭,人立西风酒旆青。
日毂行天沦左界,地机激水出东溟。
倒排山岳穷千变,阖辟云雷竦百灵。
望海楼头追胜赏,坐中宾客弁如星。 -
178.《写怀》 明·蓝仁
聚敛夸长策,侵渔趁此机。
直须贫到骨,谁问岁无衣。
天地身为累,丘园道已非。
衰年当绝粒,何论故山薇。 -
179.《车螯》 宋·王安石
海於天地间,万物无不容。
车螯亦其一,埋没沙水中。
独取常苦易,卫生乏明聪。
机缄谁使然,含蓄略相同。 -
180.《送王仲彝制机宰浏阳》 宋·戴复古
一身供世用,六月赴官忙。
当此炎天热,知君心地凉。
吏能师卓鲁,县界接潇湘。
试饮浏阳水,清清滋味长。