-
61.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
62.《天丝行》 宋·杨万里
天孙嬾困地云机,却倩月姊看残丝。
玉兔偷将乞风伯,和机失却天未知。
风伯得丝那解织,未尝躬桑那解惜。
掀髯一笑戏一吹,散入寒空收不得。 -
63.《光相寺》 宋·汪元量
峨眉县西四十里,峭壁悬崖削寒翠。
崎岖栈道动摇摇,矮石支撑同贔屭。
忽窥万仞黑无底,下有龙渊七十二。
攀扪步步足难移。 -
64.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
65.《苏武慢·洞晓玄机》 元·冯尊师
洞晓玄机,深明丹奥,赖与祖宗符契。
龙耕虎种,玉液金芝,好个道家活计。
丹灶容光,睹个婴儿,旋绕惊天骇地。
驭紫云、翠凤相迎,真的上仙苗裔。 -
66.《癸酉岁徐枢密第赏雪》 明·王彝
雄鸡日落鸣,天形咫尺悬如匏。
黑风不作黄云交,将军宴客具行庖。
酒饮马湩驼峰肴,燕姬珠帽翠垂髾。
色压秦娥河济娇,十四冰弦杂雅咬。 -
67.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
68.《罗稚川善画作此赠之》 宋·赵文
吾观天地间,一一皆是画与诗。
渝川有二罗,画得天地之英奇。
大罗诗名撼湖海,小罗天机勃郁不得已而水墨之。
摇毫造化已破碎,洒墨元气为淋漓。 -
69.《苏幕遮 无机深远,下手速修无太迟》 元·潜真子
地气腾,天雨降。
万物生芽,便是天机象。
山顶有泉深数丈。
索短求他,要觅应难望。
少年修,根脚壮。
老后铅虚,汞少如何向。
视听都休神散荡。
本去乾枯,怎得成无上。 -
70.《偈二首》 未知·释觉
是即彻底是,从来脱体先天地。
非即彻底非,万别千差共一机。
是也是不著,非也非不及,此时佛祖从何立。
晓天霜重泄真机,一颗圆明色非色。
妙体全标处,分明只自知。 -
71.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
72.《鬼车》 宋·欧阳修
嘉佑六年秋,九月二十有八日,天愁无光月不出。
浮云蔽天众星没,举手向空如抹漆。 -
73.《祈雨歌》 宋·白玉蟾
天地聋,日月瞽,人间亢旱不为雨。
山河憔悴草木枯,天上快活人诉苦。 -
74.《送霍子侔还都》 宋·李廌
真人造区夏,民瘼傒以苏。
戎衣振不格,力举覆地盂。
桓桓神武威,自信人未孚。
当年群啸聚,剑立犹称孤。 -
75.《学古堂为毛应叔题》 宋·冯时行
昔人性嗜古,服用皆古先。
有虞作漆器,弊碗历世传。
货赀以得之,其费溢万千。
孔席伯夷杖,乾没乃复然。 -
76.《丁亥纪蜀百韵》 宋·李曾伯
在负在娵觜,羲双正东陆。
羽书西边来,胡骑报南牧。
仓茫星火急,飘忽风雨速。
凭陵我封疆,剽掠我孳留。 -
77.《代曲江老人百韵(年十六时作)》 唐·元稹
何事花前泣,曾逢旧日春。
先皇初在镐,贱子正游秦。
拨乱干戈后,经文礼乐辰。
徽章悬象魏,貔虎画骐驎。 -
78.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
79.《补史十忠诗·参政行丞相事陆公秀夫》 宋·刘壎
天地无托足,海天同隰光,明知复何为。
不忍隳三纲。
裸荐觊少延,讴歌宁远忘。 -
80.《上王通守傅易数》 宋·刘学箕
大哉皇羲古神圣,八封始画天地辟。
乾效于天坤法地,六子运用眇难测。
天理人文一宣朗,万化昭然从此出。
发明洊更三圣手,动静机缄皎如日。