-
1.《太阳》 宋·丘葵
太阳一入地,照月还生光。
老学傥能勉,缮性岂不臧。 -
2.《即席赠太阳山极圆上人》 宋·卫宗武
招提几百载,其来自唐室。
屡此系扁舟,过门不暇入。
岂图今之行,招携叙旧室。
遂停欲归櫂,重整倦游屐。 -
3.《拙者有重阳诗以阳字韵岁和一篇复继前作》 宋·吴芾
登临端欲赏秋光,病眼错花怯太阳。
老去不堪逢节物,愁来聊复近壶觞。
沉迷有靦尘埃面,感慨空存铁石肠。
已是思归无可奈,更来高处望家乡。 -
4.《类试院考校九月十日塔之八级中现宝光杨齐伯》 宋·郭印
峥嵘大千界,等是菩提乡。
昆虫暨草木,各放无边光。
而况佛之觉,灵明亘十方。
化身三昧火,骨节金弥刚。 -
5.《封泰山乐章·太和》 唐·佚名
孝敬中发,和容外彰。
腾华照宇,如升太阳。
贞璧就奠,玄灵垂光。
礼乐具举,济济洋洋。 -
6.《唐封泰山乐章·太和》 唐·张说
孝敬中发,和容外彰。
腾华照宇,如升太阳。
贞璧就奠,玄灵垂光。
礼乐具举,济济洋洋。 -
7.《太学生徐公》 宋·靖康小雅
欃枪腾光,遂勃太阳。
六龙不翔,昧昧八荒。
公欲挟飞,再丽咸桑。
怒发烈烈,力镌暴羌。
白刃亘野,视犹蝟芒。
凛凛之气,虽死不亡。 -
8.《三月六日英雾四塞涉三日不散木叶屋瓦积尘皆》 宋·舒岳祥
故国乌头白,太空鸡子黄。
蒲茸千顷麦,筠粉万株桑。
错莫昏花眼。
朦胧尘土肠。
天河如可挽,洗出太阳光。 -
9.《太学生徐公》 隋代·佚名
欃枪腾光,遂勃太阳。
六龙不翔,昧昧八荒。
公欲挟飞,再丽咸桑。
怒发烈烈,力镌暴羌。
白刃亘野,视犹蝟芒。
凛凛之气,虽死不亡。 -
10.《太学生徐公》 隋代·佚名
欃枪腾光,遂勃太阳。
六龙不翔,昧昧八荒。
公欲挟飞,再丽咸桑。
怒发烈烈,力镌暴羌。
白刃亘野,视犹蝟芒。
凛凛之气,虽死不亡。