-
61.《次韵酬李周翰一首》 宋·王阮
大江固茫茫,一苇即可越。
乡来江与蕲,孰使我辈隔。
温温李夫子,粲粲谪仙格。
萧然一竹关,白眼谢俗客。 -
62.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
63.《闻潮阳吴子野出家?或为苏过作?》 宋·苏轼
子昔少年日,气盖里闾侠。
自言似剧孟,叩门知缓急。
千金已散尽,白首空四壁。
烈士叹暮年,老骥悲伏枥。 -
64.《和顿教授见寄用除夜韵》 宋·苏轼
我笑陶渊明,种秫二顷半。
妇言既不用,还有责子叹。
无弦则无琴,何必劳抚玩。
我笑刘伯伦,醉发蓬茅散。 -
65.《长句简敬叟季仙兼呈端夫申父晦仲》 宋·刘学箕
士生樗散甘嘉遯,頫首衡敢尤怨。
良朋益友肯顾临,讲贯渐摩笃辨。
年来瘖哑瓶守口,俗子污人如避箭。
论交谩说笑金兰,厚貌深情半识讪。 -
66.《南乡子 近闻事子有茂陵侧室之举,顺命故也》 元·王恽
行,不无自伤之意。
故首章托以自怨自责,忌嫉伤善略不见也。
然怨不已,则夫妇道乖,故释以人子之孝,嗣续为重。
鸣呼,商陵穆子之悲,卫庄姜伤已之叹,匪歌诗莫能宣其志,此乐府之所以作也。 -
67.《奉酬袭美苦雨见寄》 唐·陆龟蒙
松篁交加午阴黑,别是江南烟霭国。
顽云猛雨更相欺,声似虓号色如墨。
茅茨裛烂檐生衣,夜夜化为萤火飞。 -
68.《安道登茂材异等科》 宋·石介
尝言春官氏,设官何龌龊。
屑屑取于人,辞赋为程约。
一字竞新奇,四声分清浊。
矫矫迁雄才,动为对偶缚。 -
69.《赠徐季子》 明·苏伯衡
百金不惜市栀鞭,两耳不解听朱弦。
人情如此亦何以,我每见之独慨然。
夫君怀宝起浙右,掉鞅观光来日边。
夙学人言破万卷,新制我喜窥几编。 -
70.《次韵范纯父涵星砚月石风林屏诗》 宋·苏轼
月次于房历三星,斗牛不神箕独灵。
簸摇桑榆尽西靡,影落苏子砚与屏。
天工与我两厌事,孰居无事为此形。
与君持橐侍帷幄,同到温室观尧蓂。 -
71.《次韵范纯父涵星砚月石风林屏诗》 宋·苏轼
月次於房历三星,斗牛不神箕独灵。
簸摇桑榆尽西靡,影落苏子砚与屏。
天工与我两厌事,孰居无事为此形。
与君持橐侍帷幄,同到温室观尧蓂。 -
72.《闻潮阳吴子野出家》 宋·苏轼
予昔少年日,气盖里闾侠。
自言似剧孟,叩门知缓急。
千金已散尽,白首空四壁。
烈士叹暮年,老骥悲伏枥。 -
73.《镇阳读书》 宋·欧阳修
春深夜苦短,灯冷焰不长。
尘蠹文字细,病眸濮无光。
坐久百骸倦,中遭群虑戕。
寻前顾後失,得一念十忘。 -
74.《读汉书梅子真传》 宋·梅尧臣
子真实吾祖,耿介仕炎汉。
权臣始擅朝,忠良被涂炭。
辇下莫敢言,上书陈治乱。
是时卿大夫,曾不负愧汗。 -
75.《林子长见示悼鹤之诗若不能释然者因次韵以广》 宋·虞俦
君家青田姿,见之毛骨寒。
方当秋露警,遽迫夏景残。
年来纵饮啄,意外失防闲。
谁欤不具眼,死之于汝安。 -
76.《叹常生》 唐·白居易
西村常氏子,卧疾不须臾。
前旬犹访我,今日忽云殂。
时我病多暇,与之同野居。
园林青蔼蔼,相去数里馀。
村邻无好客,所遇唯农夫。
之子何如者,往还犹胜无。
于今亦已矣,可为一长吁。 -
77.《扶风歌》 魏晋·刘琨
朝发广莫门。
暮宿丹水山。
左手弯繁弱。
右手挥龙渊。 -
78.《二子》 宋·陆游
两楹梦後少真儒,毁誉徒劳岂识渠?孟子无功如管仲,杨雄有赋似相如。
敬王事业知谁继,准易工夫故不疏。
孤学背时空绝叹,白头穷巷抱遗书。 -
79.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
元龙湖海二,毁誉略相半。
下床卧许君,上床自永叹。
丈夫属有念,人物非所玩。
坐令结欢客,化为烟雾散。 -
80.《古时叹》 元·王冕
箕子奴而比干死,屈原以葬湘江水,痛哭书生不见归,朱董何人呼得起?深衣大老为腐儒,纨胯小儿称丈夫。
学士时为父风舞,将军日醉千金壶。
人间赤子苦钳钛,抱麟反袂空流涕。
呜呼!噫嘻!不有祝蛇之佞、宋朝之美,难乎免于今世矣!