-
1.《绿竹引赐都督孙忠》 明·朱瞻基
蓟门八月霜华浓,何时种竹能成丛。
凤城之阳禁苑东,琅玕万树凌青空。
光摇太液波心月,高出三山顶上松。
祥飚拂拂来天上,鸣金戛玉声玲珑。 -
2.《杨庭秀寄南海集》 宋·陆游
飞卿数阕峤南曲,不许刘郎夸竹枝。
四百年来无复继,如今始有此翁诗。 -
3.《和野渡赋双竹松梅古风》 宋·卫宗武
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。
千林摇落乃孤艇,舞春杨柳傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。
冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。 -
4.《雪水庵咏雪二十韵》 宋·赵良坡
玄冥司号令,屏翳驱云车。
巧舞穿幽隙,轻扬下曲洼。
初疑蚕食叶,犹恐蠏行沙。
铅汞三千界,璚瑶百万家。 -
5.《水调歌头·三径当松竹》 宋·无名氏
三径当松竹,五亩足烟霞。
个中卜宅,蓬山佳致足君家。
前有书江环绕,後有横岗崪嵂,万象总森罗。
输奂翬飞处,此屋岂无华。 -
6.《一枝春(除夕)》 宋·杨缵
竹爆惊春,竞喧填、夜起千门箫鼓。
流苏帐暖,翠鼎缓腾香雾。
停杯未举。
奈刚要、送年新句。 -
7.《次袁说友巫山十二峰二十五韵》 宋·毋丘恪
缣素巧貌溪山姿,宝藏肯笑虎头痴。
何人夜半胠箧去,信为羽化无疑迟。
魏明不惜万夫办,凿山累土夸神奇。
景明突起芳林苑,谷城文石光参差。 -
8.《山舍小轩有石竹二丛鬨然秀发因成二章》 宋·林逋
青帘有酒不妨赊,素壁无诗未足夸。
所重晚芳犹在日,可关秋色易为花。
深枝苒苒妆溪翠,碎片英英剪海霞。
莫管金钱好行市,寂寥相对是山家。 -
9.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
10.《再和陈起予二首》 宋·王迈
诵君诗一点头,华摛春艳气凌秋。
耳边厌听两蛙部,眼底新夸五凤楼。
花信风残生酒兴,竹枝歌罢动闺愁。
兰亭已近浮觞节,先把归期话置邮。 -
11.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
12.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
13.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
14.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
15.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
16.《宫词一百首》 唐·王建
蓬莱正殿压金鳌,红日初生碧海涛。
闲著五门遥北望,柘黄新帕御床高。
殿前传点各依班,召对西来八诏蛮。
上得青花龙尾道,侧身偷觑正南山。 -
17.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
18.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
19.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
20.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间,