-
1.《游桓山会者十人以春水满四泽夏云多奇峰为韵》 宋·苏轼
东郊欲寻春,未见莺花迹。
春风在流水,凫雁先拍拍。
孤帆信溶漾,弄此半篙碧。
舣舟桓山下,长啸理轻策。 -
2.《自石林回过小玲珑,岩窦益奇,昔为富人吴氏》 宋·范成大
一丘乃中虚,洞穴四无碍。
却略岩岫杳,黝纠石床怪。
苍牛饮前池,丘罅灩微濑。
雕锼具百巧,图画窘千态。 -
3.《桐江哲上人以端砚遗子聿才寸余而质甚奇天将》 宋·陆游
吾儿得岩砚,其径甫踰寸;奇哉掌握物,乃有琮璧润。
器宝备才德,初不以形论。
汝能志山林,怀之可嘉遯。 -
4.《独孤生策字景略河中人工文善射喜击剑一世奇》 宋·陆游
忆昨骑驴入蜀关,旗亭邂逅一开颜。
气锺太华中条秀,文在先秦两汉间。
宝剑凭谁占斗气?名驹竟失养天闲。
身今老病投空谷,回首东风涕自潸。 -
5.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
公才如洪河,灌注天下半。
风日未尝撄,昼夜圣所叹。
名世二十年,穷无歌舞玩。
入宫又见妒,徒友飞鸟散。 -
6.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
人生等尺捶,岂耐日取半。
谁能如秋虫,长夜向壁叹。
朝四与暮三,适为狙公玩。
臭腐暂神奇,暗噫即飘散。 -
7.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
元龙湖海二,毁誉略相半。
下床卧许君,上床自永叹。
丈夫属有念,人物非所玩。
坐令结欢客,化为烟雾散。 -
8.《减字木兰花·人间奇绝》 宋·张孝祥
人间奇绝。
只有梅花枝上雪。
有个人人。
梅样风标雪样新。
芳心不展。
嫩绿阴阴愁冉冉。
一笑相看。
试荐冰磐一点酸。 -
9.《人日惊蛰前数日大雪寄孙奇父韩叔夏》 宋·胡寅
腊雪不溉旱,天公念嘉生。
稚春乃祁寒,号令如冬行。
栗烈鼓噫气,碎訇动霆声。
初疑雨翻盆,旋觉霰洒甍。 -
10.《前起居舍人何资深竹光酒法奇甚近得法酿成以》 宋·晁公溯
旧闻蜀酒浓,今乃举此觞。
可怜如甘言,难置烈士肠。
近者营糟丘,始传柱下方。
青菽为曲糵,碧蓼有微芳。