-
581.《次韵答邢惇夫》 宋·黄庭坚
为山不能山,过在一篑止。
渥洼骐驎儿,堕地志千里。
岷江初滥觞,入楚乃无底。
将升圣人堂,道固有廉陛。 -
582.《感竹吟》 元·王冕
云溪老竹持苦节,玉质萧森出岩穴。
苍苍古色谁为摩?凛凛清风自然别。
劲直不肯降雪霜,潇洒不肯栖凤凰。
愿杀长身载经籍,要为吾道垂休光。 -
583.《徙马叹》 元·王冕
君不见秦皇二世治天下,赵高妄指鹿为马。
遂令众口毁权奇,异兽须臾满高价。
东亭牡骡十万钱,西城牝驴数百千。
□驴□□入奇远,犁□贾勇穹庐前。 -
584.《题画梅》 元·王冕
君不见汉家功臣上麒麟,气貌岂是寻常人?又不见唐家诸将图凌烟,长剑大羽联貂蝉。
龙章终匪尘状,虎头乃是封侯相。
我生山野无能为,学剑学书空放荡。
老来晦迹岩穴居,梦寐未形安可模?昨天冷飚动髭须,拄杖下山闻鹧鸪。 -
585.《题申屠子迪篆刻卷》 元·王冕
我昔闻诸太古初,冯翊窅窅安可摸。
自从庖羲得龙马,奇偶变化滋图书。
结绳之政由此毁,蝌蚪鸟迹纷坛起。
后来大小二篆生,周称史籀秦夸李。 -
586.《剑歌行次韵》 元·王冕
先辈匣中三尺水,斩蛟曾入吴潭里。
提归未肯策奇勋,轩冕泥涂真戏耳。
鸡林削铁不足比,昆吾百炼安可齿?淬花不莹□鹈膏,掉鞘却敲鸾凤髓。
忆昔破敌如破竹,带霜飞渡桑乾曲。 -
587.《齐山诗呈王学士》 宋·司马光
江上有奇山,群峰矗如翦。
昔闻齐刺史,置酒升绝巘。
其人有惠政,嘉名自兹远。
君来踵其迹,词牒日清简。
骊驹时入谷,胜地穷搜选。
问俗复怀人,非徒事游衍。 -
588.《和圣俞咏昌言五物·缚虎图》 宋·司马光
孙生非画师,趣尚颇奇伟。
为人少谐合,不肯畜互子。
时时入深山,信足动百里。
萧然坐盘石,尽日曾不起。 -
589.《洛阳牡丹图》 宋·欧阳修
洛阳地脉花最宜,牡丹尤为天下奇。
我昔所记数十种,於今十年半忘之。
开图若见故人面,其间数种昔未窥。
客言近岁花特异,往往变出呈新枝。 -
590.《於刘功曹家见杨直讲女奴弹琵琶戏作呈圣俞》 宋·欧阳修
大弦声迟小弦促,十岁娇儿弹啄木。
啄木不啄新生枝,惟啄槎牙枯树腹。
花繁蔽日锁空园,树老参天杳深谷。
不见啄木鸟,但闻啄木声。 -
591.《奉答子华学士安抚江南见寄之作》 宋·欧阳修
百姓病已久,一言难遽陈。
良医将治之,必究病所因。
天下久无事,人情贵因循。
优游以为高,宽纵以为仁。 -
592.《绛守居园池》 宋·欧阳修
尝闻绍述绛守居,偶来览登周四隅。
异哉樊子怪可吁,心欲独出无古初。
穷荒搜幽入有无,一语诘曲百盘纡。
孰云已出不剽袭,句断欲学盘庚书。 -
593.《长句送陆子履学士通判宿州》 宋·欧阳修
古人相马不相皮,瘦马虽瘦骨法奇。
世无伯乐良可嗤,千金市马惟市肥。
骐骥伏枥两耳垂,夜闻秋风仰秣嘶。
一朝络以黄金羁,旦刷吴越暮燕陲。 -
594.《答圣俞白鹦鹉杂言》 宋·欧阳修
忆昨滁山之人赠我玉兔子,粤明年春玉兔死。
日阳昼出月夜明,世言兔子望月生。
谓此莹然而白者,譬夫水之为雪而为冰,皆得一阴凝结之纯精。 -
595.《获麟赠姚辟先辈》 宋·欧阳修
世已无孔子,获麟意谁知。
我尝为之说,闻者未免非。
而子独曰然,有如埙应篪。
惟麟不为瑞,其意乃可推。 -
596.《书怀感事寄梅圣俞》 宋·欧阳修
相别始一岁,幽忧有百端。
乃知一世中,少乐多悲患。
每忆少年日,未知人事艰。
颠狂无所阂,落魄去◇牵。 -
597.《送昙颖归庐山》 宋·欧阳修
吾闻庐山久,欲往世俗拘。
昔岁贬夷陵,扁舟下江湖。
八月到湓口,停帆望香炉。
香炉云雾间,杳霭疑有无。 -
598.《奉答圣俞达头鱼之作》 宋·欧阳修
吾闻海之大,物类无穷极。
虫虾浅水间,蠃蚬如山积。
毛鱼与鹿角,一龠数千百。
收藏各有时,嗜好无南北。 -
599.《千叶红梨花》 宋·欧阳修
红梨千叶爱者谁,白发郎官心好奇。
徘徊绕树不忍折,一日千匝看无时。
夷陵寂寞千山里,地远气偏红节异。
愁烟苦雾少芳菲,野卉蛮花斗红紫。 -
600.《汝瘿答仲仪》 宋·欧阳修
君嗟汝瘿多,谁谓汝士恶。
汝瘿虽云苦,汝民居自乐。
乡闾同饮食,男女相媒妁。
习俗不为嫌,讥嘲岂知怍。