-
1.《西湖》 明·王直
玉泉东汇浸平沙,八月芙蓉尚有花。
曲岛下通鲛女室,晴波深映梵王家。
常时凫雁闻清呗,旧日鱼龙识翠华。
堤下连云粳稻熟,江南风物未宜夸。 -
2.《新月与儿女夜坐听琴举酒》 唐·权德舆
泥泥露凝叶,骚骚风入林。
以兹皓月圆,不厌良夜深。
列坐屏轻箑,放怀弦素琴。
儿女各冠笄,孙孩绕衣襟。 -
3.《美女篇》 魏晋·曹植
美女妖且闲,采桑歧路间。
柔条纷冉冉,叶落何翩翩。
攘袖见素手,皓腕约金环。
头上金爵钗,腰佩翠琅玕。 -
4.《沁园春(代寿宗室)》 宋·翁溪园
记得花筵,巧夕星河,初度女牛。
更四双蓂荚,十分桂魄,中元佳致,妆点初秋。
蔼蔼非烟,濛濛如雾,锦水郁葱佳气浮。
人人道,是王孙帝胄,今日东朝。 -
5.《子产却楚逆女以兵》 先秦·左丘明
楚公子围聘于郑,且娶于公孙段氏。
伍举为介。
将入馆,郑人恶之。
使行人子羽与之言,乃馆于外。 -
6.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
7.《悼室人诗》 南北朝·江淹
神女色姱丽。
乃出巫山湄。
逶迤罗袂下。
鄣日望所思。
佳人独不然。
户牖绝锦綦。
感此增婵娟。
屑屑涕自滋。
清光澹且减。
低意守空帷。 -
8.《悼室人诗》 南北朝·江淹
二妃丽潇湘。
一有乍一无。
佳人承云气。
无下此幽都。
当追帝女迹。
出入泛灵舆。
掩映金渊侧。
游豫碧山隅。
暧然时将罢。
临风返故居。 -
9.《鹧鸪天 室人降日以此奉寄》 元·魏初
去岁今辰却到家。
今年相望又天涯。
一春心事闲无处,两鬓秋霜细有华。
山接水,水明霞。
满林残照见归鸦。
几时收拾田园了,儿女团*夜煮 -
10.《鹧鸪天·室人降日以此奉寄》 元·魏初
去岁今辰却到家,今年相望又天涯。
一春心事闲无处,两鬓秋霜细有华。
山接水,水明霞。
满林残照见归鸦。
何时收拾田园了,儿女团圞[1]夜煮茶。 -
11.《长安宫女行》 明·韩邦靖
长安城头夜二鼓,力士敲门称太府。
为道君王巡幸势,选取娇娥看歌舞。
应酬未得话从容,阶除早已人三五。
仓皇便欲将我行,那肯相留到天曙。 -
12.《玉女潭题赠吏史部恭甫》 明·陆师道
玉阳古洞天,名是神仙宅。
因君地始显,令人思俱逸。
玉冈绕鸾鹄,云庄艺芝术。
修廊俯大观,列卦开玄室。 -
13.《壬申除夜悼二女》 明·沈宛君
恶风吹断鬓,寂寞岁穷天。
落月照新鬼,伤心送旧年。
室连双晙帐,肠断一诗篇。
腊酒浇难醒,寒花泪纸钱。 -
14.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。 -
15.《鱼山神女祠歌》 唐·王维
〔一作渔山神女智琼祠二首〕
〔张茂先神女赋序曰。
魏济北从事弦超。
嘉平中。 -
16.《留题仙游潭中兴寺,寺东有玉女洞,洞南有马》 宋·苏轼
清潭百尺皎无泥,山木阴阴谷鸟啼。
蜀客曾游明月峡,秦人今在武陵溪。
独攀书室窥岩窦,还访仙姝款石闺。
犹有爱山心未至,不将双脚踏飞梯。 -
17.《留题仙游潭中兴寺寺东有玉女洞洞南有马融读》 宋·苏轼
敢渡清潭百尺皎无泥,山木阴阴谷鸟啼。
蜀客曾游明月峡,秦人今在武陵溪。
独攀书室窥岩窦,还访仙姝款石闺。
犹有爱山心未至,不将双脚踏飞梯。 -
18.《次韵子由书清汶老所传秦湘二女图》 宋·苏轼
春风消冰失瑶玉,我本无身安有触。
羊生得妇如得风,握手一笑未为辱。
先生室中无天游,佩环何处鸣风瓯。
随魔未必皆魔女,但与分灯遣归去。 -
19.《和蔡景繁海州石室》 宋·苏轼
芙蓉仙人旧游处,苍藤翠壁初无路。
戏将桃核裹黄泥,石间散掷如风雨。
坐令空山出锦绣,倚天照海花无数。
花间石室可容车,流苏宝盖窥灵宇。 -
20.《和蔡景繁海州石室芙蓉仙人(石曼卿也)旧游》 宋·苏轼
无数。
花间石室可容车,流苏宝盖窥灵宇。
何年霹雳起神物,玉棺飞出王乔墓。
当时醉卧动千日,至今石缝余糟醑。