-
1.《古意三首》 宋·邓肃
妾身如暮云,阴霾愁渐浓。
郎来如晓色,日高云自空。
晓色未应夜,愁云不可重。
会持一杯酒,举室生春风。 -
2.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
3.《晨起有感》 宋·张耒
故岁如晓客,行意不可留。
新春如美人,含笑未举头。
定知当粲然,有待姑少留。
山川谍光景,梅柳露风流。
惟有堂中人,一衲暖蒙头。
荣枯不到心,万事良悠悠。 -
4.《送家定国朝奉西归》 宋·苏辙
我怀同门友,势如晓天星。
老去发垂素,隐居山更青。
退翁联科第,俯仰三十龄。
仕官守乡国,出入奉家庭。 -
5.《有感》 宋·姜特立
少年如晓行,志竟多閒佚。
老如夜还家,行李自迫怵。
向来轻寸阴,此去惜余日。
已往不可追,未来嗟莫失。
昔人秉烛游,不为杯中物。 -
6.《和朱使欣道峡似巫山之作》 唐·张说
江如晓天净,石似暮霞张。
征帆一流览,宛若巫山阳。
楚客思归路,秦人谪异乡。
猿鸣孤月夜,再使泪沾裳。 -
7.《道峡似巫山》 唐·朱使欣
江如晓天静,石似暮云张。
征帆一流览,宛若巫山阳。
楚客思归路,秦人谪异乡。
猿鸣孤月夜,再使泪沾裳。 -
8.《卫明府寄枇杷叶以诗答》 唐·司空曙
倾筐呈绿叶,重叠色何鲜。
讵是秋风里,犹如晓露前。
仙方当见重,消疾本应便。
全胜甘蕉赠,空投谢氏篇。 -
9.《五歌·食鱼》 唐·陆龟蒙
江南春旱鱼无泽,岁晏未曾腥鼎鬲。
今朝有客卖鲈鲂,手提见我长于尺。
呼儿舂取红莲米,轻重相当加十倍。 -
10.《惜分飞·寒夜》 清·吴绮
昨晚西窗风料峭,又把黄梅瘦了。
人被花香恼,起看天共青山老。
鹤叫空庭霜月小,夜来冻云如晓。
谁信多情道,相思渐觉诗狂少。