-
141.《仲夏始雷》 宋·苏辙
阳气溟蒙九地来,经春涉夏始闻雷。
麦禾此去或可望,桃李向来谁使开。
号令迍邅人共怪,阴阳颠倒物应猜。
一声震荡虽惊耳,遍地妖氛未易回。 -
142.《东津归催吴秀才寄酒》 宋·曾巩
荒城懒出门常掩,春气欲归寒不敛。
东邻咫尺犹不到,况乃傍溪潭石险。
风光得暖才几日,不觉溪山碧于染。
欣然与客到溪岸,衣帻不避尘泥点。 -
143.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
144.《朱丞相赴宣州四十韵》 宋·葛立方
天佑於皇宋,时生柱石贤。
余光承祖祢,秀气禀山川。
应物心如水,临机直似弦。
孔书穷竹简,羲易玩韦编。 -
145.《龟峰行》 宋·韩元吉
吾闻灵龟不愿死有用于清庙,但愿曳尾安泥涂。
所以漆园吏,坐叹清江使者逢豫且。
龟峰之龟定何物,不在泥涂之下,乃在万仞之上高突兀。 -
146.《登升元阁故基》 宋·刘过
脚力倦矣曷少休,侵晨更作升元游。
眼中已不见二百四十尺兀之高楼,但见炊烟万灶宿貔貅。
上有啼雅噪鹊如泣诉,下有藤蔓老树根据枝相虬。
想其结缔初,匠石巧与造物侔。 -
147.《虎丘》 宋·汪元量
维舟与客访兴亡,寺有残僧说故王。
宝物已销龙虎气,奎章犹射斗牛光。
为妖真女花藏墓,说法生公月满堂。
邂逅一樽归路远,樵歌牧笛送斜阳。 -
148.《又和杨之美家琵琶妓》 宋·韩维
杨群好古天下无,自信独与常人殊。
勤身所营世或弃,反眼不顾我以趋。
彼其察物类有道,能取精妙遗其粗。
官卑俸薄不自给,买童教乐收图书。 -
149.《闻盱眙北使信感事再次韵》 宋·陈造
猰犬妖狐合故栖,丞关底限一丸泥。
幄中已办吞青海,甲外宁惟馘白题。
犁老上庭烦指顾,笞中行背问颠迷。
提封旧物渠须计,一候鞮汗更向西。 -
150.《长句简诸公》 宋·陈造
君家开宴为酴醾,竹声裂石弦辊雷。
我家芍药继如许,如解商量先后开。
深红妍白各媚妩,琼肌玉骨无纤埃。
日高未觉睡态足,风定亦送龙香来。 -
151.《赠妙胜主人》 宋·陈造
舆台却略车不前,寒风皴肌冰在袖。
还家大胜去家时,景物顿回春气候。
宿云坏裂无几留,满放羲轮碾晴昼。
卧石荦确犹润湿,短篱檀栾挺疎瘦。 -
152.《盗焚浦江龙德寺经藏与卷轴化为玉诸葛亮公谈》 宋·郑刚中
盗火陈兰若,一燎无馀屋。
独此龙宫书,入火变为玉。
琤然断甓中,幖帙犹可目。
众谓有哲匠,秘愿发心腹。 -
153.《王倅生辰》 宋·郑刚中
日驭驾轮入东尾,望后黑月将浃旬。
惟时十月二十四,积庆高门生异人。
霏霏霜华翦寒梢,天地严肃无妖氛,秘藏和气付贤者,粹然不受世俗法。 -
154.《虱叹》 宋·李流谦
得生固么陋,宅体仍秽卑。
巢穴我襟裾,食饮吾肤肌。
毒比蚤蚊炽,类兼蚋蚁微。
阴幽巧相传,不知来何时。 -
155.《中古》 宋·姜特立
中古风俗醇,田野多贤人。
沮溺识孔丘,渔父辞伍员。
后世多薄俗,往往妖孽作。
小则为胜广,大则为莽卓。
物坏虫生之,俗坏奸生之。
古道日已远,呜呼其可悲。 -
156.《和家叔察院巨鱼诗》 宋·李洪
沧溟浩淼浮寰区,八纮九野水所储。
介虫族类信众夥,穷极诡怪堪嗟吁。
巨鳌屭赑冠灵岛,应龙连蜷颔骊珠。
异哉斯鱼盈百尺,失水安得波涛俱。 -
157.《陈天成诗多和东坡韵兹因寄喜雨诗走笔谢之》 宋·楼钥
一春垂垂困多雨,虽曰如膏反成苦。
自知潦后必成旱,果见晴天雨黄土。
连旬不雨已叹嗟,涤涤山川云不吐。
未闻鹁鸠鸣屋角,但有蚊蝇争振羽。 -
158.《赠祁门不老山高法师》 宋·汪莘
鳌山万仞峙璇霄,上有高真道寂寥。
拔足壮能轩物表,洗心清不浑尘嚣。
洞天别有风光异,人世那知宇宙遥。
云覆醮坛闲悄悄,烟凝仙室静萧萧。 -
159.《冬节忤寒约客默坐爇品字柴作五禽戏体中差小》 宋·郑清之
牡丹骄春醉无力,艳紫妖红锦新织,鹿解衔花空误唐,楚以姬归竟亡息。
何如野外挺孤操,照水渊然有深识。
昂昂雪鬓颜真卿,何物女子称国色。 -
160.《偶记赋王昭君谩录之》 宋·郑清之
伐国曾闻用女戎,忍留妖丽汉宫中。
如知褒姒贻周患,须信巫臣为楚忠。
青冢不遗芳草恨,白沟那得战尘空。
解移尤物柔强虏,延寿当年合议功。