-
121.《苏幕遮·玉炉中》 元·高道宽
玉炉中,烧丹药。
锻炼三成,最上真个妙。
海底龟蛇勤收捉。
纳在壶中,炼就圆明觉。
照无边,光灼灼。
顺手拈来,直下长生勺。
功行十分凭戒约。
一对芒鞋,穿上踏云脚。 -
122.《苏幕遮·觅元因》 元·高道宽
觅元因,恰一对。
七返真药,雨味丹才配。
火候刀圭深青翠。
上下升降,睹面人不会。
下功夫,休贪睡。
不属中间,要妙非内外。
夹脊双关飞紫瑞。
一颗明珠,飞上苍龙背。 -
123.《雨霖铃 鸣鹤余音卷一》 元·宋德方
高山流水。
叹知音者,世间能几。
终南万里,烟霞归去也,岁云暮矣。
拄杖药炉经卷,除此外、有何行李。 -
124.《苏武慢·冒雪冲霜》 元·冯尊师
冒雪冲霜,迎风沐雨,得遇至人开悟。
通微入妙,起死回生,可谓炼丹规矩。
离坎相交,反覆阴阳,须藉木龙金虎。
把乾坤鼎器,五行罗列,煅圭成土。 -
125.《西江月·一意中宫不动》 元·牧常晁
一意中宫不动,四方四兽称臣。
内丹外药合天真。
现出一轮宝镜。
此景此时此地,无心无我无人。
不知谁是本来心。
湛寂真常妙境。 -
126.《题宁国院十全堂》 宋·方洵武
卢扁不世出,死生非在人。
草木孕妙理,金玉潜至神。
用之固有序,品制非君臣。
世之挟术者,不啻空中尘。 -
127.《韦羌山式公绿筠庵诗》 宋·郭三益
道人栖碧山,云居在空曲。
十年海潮音,利物缘已熟。
更寻妙高顶,超然具幽筑。
古林插空青,寒筠抱岩绿。 -
128.《葛仙宅》 宋·胡融
仙翁卧云日,种松药炉东。
千载鳞鬣古,突兀成老龙。
蜕骨入霄汉,横身饮长风。
上有玄鹤巢,下有白蚁宫。
先生昔羽化,鸡犬尽凌空。
如何刀圭妙,失此十八公。 -
129.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
130.《浑沦庵成悠然子亲庆因以何字为韵共酌联句》 宋·石元规
作室观灵境,功成事若何。
琴书消日月,耕钓老烟萝。
为羡云踪远,时将酒共过。
东岩开玉洞,西涧泻银河。 -
131.《颂古二十六首》 宋·释嗣宗
笊篱木杓,钱贯桶索,说妙谈玄俱是错。
清平鼻孔塞乾坤,天下衲僧无处摸。
明来握土成金,悟去百草皆药。
拗折俱胝指头,踏断赵州略彴。
平常一句用无穷,限量知见徒斟酌。 -
132.《秀川馆联句》 宋·许子绍
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
133.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
134.《偶作》 宋·杨简
道心非动静,学者何难易。
痴云欲扫除,迅霆无异拟。
无妄而徵疾,勿药斯有喜。
一轮秋月明,云为岂思虑。 -
135.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
136.《酬新安仁孝主簿》 宋·员兴宗
汴水奔流天子都,海涵百谷来群儒。
黑笠白袍纷盈衢,清才落笔各有徒。
人人怀矛戈戟殳,文阵未战磨以须。
我方整旅备不虞,坐惊絷微党援孤。 -
137.《西湖三首》 宋·周锷
晓镜初开淑景明,使君风味一般清。
舟从菡萏林中过,人在鲸鲵背上行。
妙舞屡翻红药燕,清词时啭紫薇莺。
赓歌久矣虚前席,肯向樽前恋麴生。 -
138.《玉女潭题赠吏史部恭甫》 明·陆师道
玉阳古洞天,名是神仙宅。
因君地始显,令人思俱逸。
玉冈绕鸾鹄,云庄艺芝术。
修廊俯大观,列卦开玄室。 -
139.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
140.《五月旦日与黄仲珍雷景阳酌于维扬抵暮出城晓》 明·陶安
荡舟竹西闻好歌,飘如仙槎泛银河。
青楼傍市卷朱箔,舞裾绿皱如春波。
香消红药采鸾去,其如青镜寂寞何。
金盘露清笋牙白,小住半日非蹉跎。