-
1.《陪守斋至玉湖书院作》 宋·陈鉴之
天垂大溪碧,近树齐远山。
水气涵野色,缥缈亭数间。
维昔文节公,孤标凛群奸。
飘然两屐齿,云岩遍跻攀。 -
2.《题延真罗道士玉涧》 宋·文天祥
双双夹方流,知有至妙蕴。
山石发清晖,草木得馀涧。
泉源皆宝气,樵牧骇潜蜃。
仙翁独危坐,华池养水性。
神泽温而栗,骨峭老益劲。
苔矶枕泓碧,时有鱼出听。
糜琼饭潺湲,冲淡意无朕。 -
3.《题陈主管奥广楼》 宋·陈造
卷舒乐在游,仕宦甘吏隐。
吾宗大雅士,为学先究本。
楼居盘礴地,超然寄妙蕴。
沉沉一机深,纳纳万象泯。 -
4.《潘公舍人义荣当世第一流人也仆顷得金华私窃》 宋·吴芾
一代名流世许谁,独公皎皎著明晖。
少摅妙蕴聊持橐,欲振孤风便拂衣。
愧我仰高乖晤对,羡君请益控玄微。
今朝刮眼看遗墨,更觉平生万事非。 -
5.《寿安抚伯父》 宋·楼钥
东楼德泽流无穷,我公挺生庆所钟。
琼枝玉树莹精彩,迥然不堕风尘中。
少年慷慨吐虹气,文词元不减侪辈。
胸中妙蕴经纶才,剸剧裁繁特余事。 -
6.《挽储华谷四首》 宋·卫宗武
处晦心常乐,安贫节愈坚。
遗书订无极,妙蕴发先天。
扬子惟存宅,龟蒙宜有田。
阨穷身至泯,遗子独青编。 -
7.《慈林讲师顶相》 宋·释绍昙
气宇兮春温,风标兮凛然。
律虎出林兮,裂破开遮持犯。
经龙搅海兮探穷顿渐偏圆。
句法清新兮, -
8.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
一阳生,万物潜萌。
隐隐有像,寥寥未形。
蚌肠含妙蕴,犀角晕通星。
密密用,细细行,本智虚融与理冥。
露地白牛肥腻饱,拥蓑人驾雪山耕。 -
9.《偈颂二十一首》 宋·释智愚
年垂九十碍丛林,历心风霜岁月深。
妙蕴岂能超佛祖,寸衷端可格天心。 -
10.《看花回(为寿东岩,庞蕴居也)》 宋·赵彦端
爱日。
报疏梅动意,春前呼得。
书栋晓开寿域。
度百和温馨,霜华无力。 -
11.《贺新郎(又有实告以九月二十七日者,因和叶少蕴缕字韵并寄)》 宋·陈亮
昵昵骈头语。
笑黄花、重阳去也,不成分数。
倾国容华随时换,依旧清歌妙舞。
苦未冷、都无星暑。 -
12.《水调歌头·三三乾妙画》 宋·夏元鼎
三三乾妙画,佑圣诞弥尘。
北方壬癸,水生於坎产元精。
一数先天有象,元始化生相应,灵气属阳神。
寿永齐天地,万物尽回春。 -
13.《持诵维摩诘品作妙伽它赞四首》 明·皇甫濂
敷涂尽种种,诸法亦何常。
菩提植净本,蕴此妙观方。
旋轮众冥息,普我无量光。
求彼意识界,一与颂灯王。
¤ -
14.《题蕴忠上人歙砚》 宋·强至
山僧有砚名龙尾,此石来从歙溪水。
通明直可照发毛,莹滑不容安手指。
案上长疑片月生,匣中自有浮云起。
苍然颜色涵秋波,不学端州夸嫩紫。 -
15.《望远行·太玄妙诀》 元·侯善渊
太玄妙诀。
悟来不须言说。
心地豁然开觉。
清凉内通彻。 -
16.《咏司马彪续汉志》 唐·李世民
二仪初创象,三才乃分位。
非惟树司牧,固亦垂文字。
绵代更膺期,芳图无辍记。
炎汉承君道,英谟纂神器。 -
17.《游石堂观》 唐·萧祜
西山高高何所如,上有古昔真人居。
嵌崖巨石自成室,其下磅礴含清虚。
我来斯邑访遗迹,乃遇沈生耽载籍。 -
18.《赠巩畴》 唐·郑薰
密雪松桂寒,书窗导馀清。
风撼冰玉碎,阶前琴磬声。
榻静几砚洁,帙散缣缃明。
高论展僧肇,精言资巩生。 -
19.《赠美人四首》 唐·方干
直缘多艺用心劳,心路玲珑格调高。
舞袖低徊真蛱蝶,朱唇深浅假樱桃。
粉胸半掩疑晴雪,醉眼斜回小样刀。 -
20.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。