-
81.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
长沙一倾盖,情好如埙篪。
间关十寒暑,何时不相思。
君为睢邸教,再挹冰玉姿。
升堂拜寿母,摩机识馨儿。 -
82.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
我友半湖海,知心吾子文。
君忙我已老,事事不如君。
君生通贵家,我出寒素门。
君披貂毛裘,我著犊鼻褌。 -
83.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
原明有申公,公休继文正。
后来诸名家,有子多不令。
堂堂先太史,孤峭立万仞。
身不为从官,美谥君所命。 -
84.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
西山门下士,杂袭如鱼鳞。
惟我与子文,受爱异他人。
送我长沙序,言言足书绅。
赠君樵川诗,字字示宠珍。 -
85.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
我本麋鹿群,官职不要讨。
儋石倘有储,山林堪佚老。
焚香旦告天,非为其私祷。
一愿屡丰年,田畴足禾稻。 -
86.《子熙两和诗寄再用韵以答》 明·道原法师
《梁甫》吟余自荷锄,南阳非复旧门闾。
春愁乱逐杨花起,秋兴频将柿叶书。
水落楚江寻瘗鹤,草荒吴苑问蒸鱼。
远游忆母还归省,安得云萍有定居。 -
87.《予既调柳宪长林君待用以书来云柳州山林子厚》 明·桑悦
三载星沙作宦游,每逢山鸟话绸缪。
鹧鸪知我行不得,杜宇劝人归去休。
泛月诗成湘水夜,看云兴入大沩秋。
安心此日无言语,肯与宗元竞柳州。 -
88.《和皇甫子浚韵送周以言》 明·孙艾
有客今朝别,无家何处还。
陇梅频望寄,衰柳不胜攀。
江汉淹高节,乾坤亦厚颜。
故人如问及,双鬓已成斑。 -
89.《刘子高赠王明善依韵以和》 明·萧执
匡庐之山瀑布泉,老子结社来何年。
林间经罢常随鹿,云外樵归或遇仙。
坐石有时巾挂树,焚香终日袖携烟。
市南别有秋江水,种得花开总是莲。 -
90.《以绢问张子俊求画》 明·杨士奇
梦忆衡庐紫翠重,结巢须倚玉芙蓉。
天恩未便教投绂,一幅鹅溪更恼公。 -
91.《子由生日,以檀香观音像及新合印香银篆盘为》 宋·苏轼
旃檀婆律海外芬,西山老脐柏所薰。
香螺脱黶来相群,能结缥缈风中云。
一灯如萤起微焚,何时度尽缪篆纹。
缭绕无穷合复分,绵绵浮空散氤氲。 -
92.《轼以去岁春夏,侍立迩英,而秋冬之交,子由》 宋·苏轼
曈曈日脚晓犹清,细细槐花暖欲零。
坐阅诸公半廊庙,时看黄色起天庭。 -
93.《轼以去岁春夏,侍立迩英,而秋冬之交,子由》 宋·苏轼
上尊初破早朝寒,茗碗仍沾讲舌乾。
陛楯诸郎空雨立,故应惭悔不儒冠。 -
94.《轼以去岁春夏,侍立迩英,而秋冬之交,子由》 宋·苏轼
两鹤摧颓病不言,年来相继亦乘轩。
误闻九奏聊飞舞,可得徘徊为啄吞。 -
95.《轼以去岁春夏,侍立迩英,而秋冬之交,子由》 宋·苏轼
微生偶脱风波地,晚岁犹存铁石心。
定似香山老居士,世缘终浅道根深。 -
96.《以黄子木拄杖为子由生日之寿》 宋·苏轼
灵寿扶孔光,菊潭饮伯始。
虽云闲草木,岂乐蒙此耻。
一时偶收用,千载相瘢aa39。
海南无嘉植,野果名黄子。 -
97.《记所见开元寺吴道子画佛灭度以答子由》 宋·苏轼
西方真人谁所见,衣被七宝従双狻。
当时修道颇辛苦,柏生两肘乌巢肩。
初如濛濛隐山玉,渐如濯濯出水莲。
道成一旦就空灭,奔会四海悲人天。 -
98.《轼近以月石砚屏献子功中书公复以涵星砚献纯》 宋·苏轼
紫潭出玄云,翳我潭中星。
独有潭上月,倒挂紫翠屏。
我老不看书,默坐养此昏花睛。
时时一开眼,见此云月眼自明。 -
99.《重游终南子由以诗见寄次韵》 宋·苏轼
去年新柳报春回,今日残花覆绿苔。
溪上有堂还独宿,谁人无事肯重来。
古琴弹罢风吹座,山阁醒时月照杯。
懒不作诗君错料,旧逋应许过时陪。 -
100.《以双刀遗子由子由有诗次其韵》 宋·苏轼
宝刀匣不见,但见龙雀环。
何曾斩蛟蛇,亦未切琅玕。
胡为穿窬辈,见之要领寒。
吾刀不汝问,有愧在其肝。