-
1.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
2.《嘲解十首》 宋·王迈
边尘四同逐云飞,正是英卢得志时。
西洛故疆将克复,北军新锐属羁縻。
智名功勇渠何欠,跋扈飞扬子过疑。
消得腾章来辨析,台臣虎患可无词。 -
3.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
4.《同学一首别子固》 宋·王安石
江之南有贤人焉,字子固,非今所谓贤人者,予慕而友之。
淮之南有贤人焉,字正之,非今所谓贤人者,予慕而友之。
二贤人者,足未尝相过也,口未尝相语也,辞币未尝相接也。
其师若友,岂尽同哉?予考其言行,其不相似者,何其少也!曰:学圣人而已矣。 -
5.《信陵君窃符救赵》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子,而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
公子为人,仁而下士 ,士无贤不肖,皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。
士以此方数千里争往归之,致食客三千。 -
6.《贾谊论》 宋·苏轼
非才之难,所以自用者实难。
惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。
夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。
古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。 -
7.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
8.《乞校正陆贽奏议进御札子》 宋·苏轼
臣等猥以空疏,备员讲读。
圣明天纵,学问日新。
臣等才有限而道无穷,心欲言而口不逮,以此自愧,莫知所为。
窃谓人臣之纳忠,譬如医者之用药,药虽进于医手,方多传于古人。 -
9.《送吴生南归》 宋·欧阳修
自我得曾子,於兹二十年。
今又得吴生,既得喜且叹。
古士不◇出,百年犹比肩。
区区彼江西,其产多材贤。 -
10.《希深惠书言与师鲁永叔子聪几道游嵩因诵而韵》 宋·梅尧臣
闻君奉宸诏,瑞祝疑灵岫。
山水聊得游,志愿庶可就。
岂无朋从俱,况此一二秀。
方蕲建春陌,十刻残昼漏。 -
11.《免解进士应致远过晋康见谓以上文字而忤权要》 宋·曾丰
钱塘江涌千万奇,收为词气吞虹蜺,敢与九关虎豹违。
蜂芒虿刺攒一时,或疑宜州城不归。 -
12.《吴兴唐子华画云山小景图》 明·宋讷
君不见夏圭昔写渔村春雾时,江山半入无声诗。
又不见马麟昔作关山秋色图,千里风烟来座隅。
夏圭马麟去已远,一入九原呼不返。
祇今画者乱如麻,吴兴近数唐子华。 -
13.《自庐山回过富池隔江遥祷甘公祠求便风至黄沥》 宋·张耒
江边古祠吴甘公,往来祭祷严且恭。
我离匡山已经宿,舟挽不进篙工慵。
沙边朝服遥致祷,浇酒未竟天回风。
一帆百里至还作,不徐不疾来雍容。 -
14.《友人楚孟德过余纵言及神仙余谓之无孟德谓之》 宋·司马光
神仙谓无还似有,秦汉可怜空白首。
会须一蹑青云梯,与子同祛千古疑。 -
15.《过弥牟有携鱼过者买而放之因志以诗》 宋·李流谦
行役道荒戍,马行何徐徐。
市人捉筠篮,偃然数尾鱼。
始疑失清波,残息惫不苏。
俄掉尾与鬐,示之尚可图。 -
16.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
17.《文敬携叠韵诗见过且督再和去后急就一首》 明·李东阳
苦欲留君君又归,翻然上马力欲飞。
与君未罄连夕话,复遣僮仆牵君衣。
问君坠卧城东宅,病足几时能著屐。
仓皇不肯戒前车,道上泥深行岂得。 -
18.《和韦承庆过义阳公主山池五首》 唐·杜审言
野兴城中发,朝英物外求。
情悬朱绂望,契动赤泉游。
海燕巢书阁,山鸡舞画楼。
雨余清晚夏,共坐北岩幽。 -
19.《月蚀诗效玉川子作(宪宗元和五年时为河南令)》 唐·韩愈
元和庚寅斗插子,月十四日三更中。
森森万木夜僵立,寒气屃奰顽无风。
月形如白盘,完完上天东。 -
20.《月蚀诗效玉川子作(宪宗元和五年时为河南令)》 唐·韩愈
元和庚寅斗插子,月十四日三更中。
森森万木夜僵立,寒气屃奰顽无风。
月形如白盘,完完上天东。