-
1.《见戏》 宋·毛滂
薄命何须问大来,时时废话卷只孤咍。
故园松竹空荒径,可胜渊明一赋催。 -
2.《感春五首》 唐·韩愈
辛夷高花最先开,青天露坐始此回。
已呼孺人戛鸣瑟,更遣稚子传清杯。
选壮军兴不为用,坐狂朝论无由陪。
如今到死得闲处,还有诗赋歌康哉。 -
3.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
4.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
5.《双清阁咏雪》 宋·黄伯固
箕伯宵声怒,髽童早语咍。
飞花先腊白,和气觉春回。
暗动云都簇,先凭雨作媒。
有情皆噤惨,无物不低催。 -
6.《铁箫歌》 明·袁宗
滇江夜半风雨黑,电火烧空轰霹雳。
须臾雨霁波浪恬,江壖脱却苍龙脊。
道人骑鲸江上来,见之错愕惊而咍。
拾得归来世希罕,土花绣涩生莓苔。 -
7.《睡觉》 宋·范成大
漏箭声中断角哀,界窗犹有月徘徊。
心兵休为一蚊动,句法却从孤雁来。
漱罢玉池甘似醴,梦余金鼓辩如雷。
夜长展转添许事,推枕萧然一笑咍。 -
8.《游山》 宋·陆游
九十衰翁心尚孩,幅巾随处一悠哉!偶扶拄杖登山去,却唤孤舟过渡来。
酒市拥途观嵬峨,僧庐借榻寄咍台。
吾生清绝烦君看,不枉人间梦一回。 -
9.《赠刘成文》 宋·王令
予生谢早先,晚世相逅邂。
礼俗不可徵,百孔千疮坏。
平时以是念,食美不知囋。
谁为医国者,已亟不图瘥。 -
10.《初直省宿》 宋·朱翌
薄暮欣暑退,吏散列闲屋。
冰厅冷如水,孤坐一巾幅。
久绝青绫赐,仅免床下伏。
何尝语丁宁,但愧头蓄缩。
频年耗太仓,初夜费官烛。
枕书倦已抛,梦蝶来更速。
咍台到天明,从人笑列宿。